OOOOCOOO OOOOOI

oooooooo

JEAN DAX in "Koning van Parijs

Jitgave « Cinema- en Tooneelwereld » Korte Gasthuisstraat, 16, Antwerpen.

Hoe men een Ciné=Roman op de Markt brengt.

'1» in ET « lanceeren » van een cine-ro-I?-] I man is, op zich zelf geen weg te cijferen faktor in het financieel succes van een film. Vroeger haalde men steeds het voorbeeld van Amerika aan, onder oogpunt van publiciteit, maar nu, stilaan, begint men in Europa hunne ge-woontens over te nemen.

Het best gelukt lanceeren van een film in Europa, is ongetwijfeld dit van « Pa-risette » van Louis Feuillade geweest. En hierin heeft de Gaumont-filmmaatschap-pij een ware krachttoer verwezenlijkt.

Het publiek geeft zich moeilijk rekenschap van de krachtinspanning die het op de markt brengen van een 12 episodenfilm vereischt, daar men om te beginnen, de film, om zoo te zeggen, aan de cine-ma-uitbaters moet opdringen, met hen de uitzonderlijke hoedanigheden van den band voor oogen te houden. Gij zult misschien opwerpen dat « goede waar zich zelf prijst ». Dit is niet immer waar, want men heeft prachtfilmen gezien, die, slecht « gelanceerd », de algemeene onverschilligheid kenden.

De publiciteit is eene godin waarvan geen enkel handelsman te buiten kan, en zeker niet eene cinema-onderneming. Ontegensprekelijk is het dat het publiek veel van de vertolkers van het Feuillade-ge-zelschap houdt. Maar het zou lichtzinnig zijn van een werk als « Parisette » op de markt te brengen, zonder het door eene goedbegrepen publiciteit te laten voorafgaan, ieders aandacht trekkende op de episodenfilm, vertolkt door Sandra Milo-wanoff, Biscot, Mathé, Herrmann, Rol-lette, Charpentier, Derigal, René Clair, Greyjane.

Een film « lanceeren » zooals « Parisette », gebeurt zoo maar niet op goed-vallen-uit. Het begint maanden lang vóór dat de film op het doek komt. Het neemt een aanvang door mededeelingen in de

De bestuurders weten aldus, langen tijd op voorhand, dat men voor hen een succesvolle film aan ’t draaien is. Nage-lang de opname vordert worden de nota’s talrijker. Van af het oogenblik dat de titel bepaald is vastgesteld, deelt men hem mede en de publiciteit, die tot dan toe maar schijnbaar onbenullig is gebleven, wordt scherper afgelijnd. De datum van uitgave wordt vastgesteld en tezelfdertijd worden de inlichtingen talrijker. Al diegenen die, door hun beroep, gehouden zijn op de hoogte te wezen, mogen van de hoedanigheden van de nieuwe ciné-roman niet onwetend zijn. Uit de film getrokken photo’s verschijnen in de bladen en met deelt de geschiedenis in groo-te trekken mede.

Dit is de voorafgaandelijke publiciteit.

Maar nu gaat het er om de groote slag te leveren. Sinds maanden heeft de publi-citeitsdienst de minste onderdeden bestudeert, hoe het lanceeren zijn gang zal gaan. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Alles is voorzien.

Men hoeft slechts te denken aan de talrijke en rijkelijk geïllustreerde albums, aan de groote hoeveelheid affiches, aan de ontelbare strooibiljetten.

Wanneer nu de film in private en bi-zondere vertooning voor de uitbaters wordt afgerold, is alles klaar.

« CINEMA WERELD

Voor « Parisette » had Gaumont, die over eene groote, naar de laatste vereisch-ten ingerichte eigen drukkerij beschikt, eene menigte goed nagemaakte bankbiljetten doen drukken, geteekend door den inkasseerder Biscot-Cogolin, en waarop te lezen stond: « Met dit biljet zult gij noch uw kleermaker, noch uw bakker, noch uw huisbaas betalen, maar aan uwe vrienden en kennissen eene kostbare inlichting verstrekken met hen te zeggen dat de film « Parisette » in de maand Ç Maart op het doek der cinema’s zal komen. »

De dag dat de film werd aangeboden, had men er eene ware gala-vertooning van gemaakt. Het orkest voerde eene speciaal voor de gelegenheid geschreven partituur uit. Sandra Milowanoff en Georges Biscot kwamen in levende lijve op het podium. Sandra danste « La Mort du Cygne » van Saint-Saëns. Biscot hield er aan zelf zijne « nicht » aan het publiek voor te stellen. In de zaal, waren de uitreikers van prospectussen, gestoken in het inkasseerders-plunje, druk bezig met het uitdeelen der voormelde bankbiljetten. Terzelfdertijd ontving elk cinema-di-rekteur een gedrukt model van de geheele publiciteit die voor de film was klaargemaakt.

Na de voorstelling ontketende men een publiciteit-offensief onder het publiek.

Eene menigte auto’s, behangen met affiches, doorkruisten de straten van Parijs. Clichés werden in al de dagbladen inge-lascht. De muren waren door Parisette-affiches bedekt. Ploegen inkasseerders bezorgden ten huize, of deelden aan de voorbijgangers, de bedoelde bankbiljetten uit. Niemand was alzoo nog in de onwetendheid dat eene nieuwe ciné-roman, « Parisette » op het doek ging verschijnen.

Gaumont liet ook nog penningen slaan, die men aan het publiek uitdeelde, en die door de cinema’s moesten aanvaard worden. Zij .werden aan twintig centiemen berekend voor de toeschouwers, die aldus hunne inkomprijs zagen Verminderd. Gaumont kocht die penningen van de bestuurders terug op aan tien centiemen het stuk.

Een speciaal lied, « La Chanson de Pa-risette », liet men in de Parijzer tingeltangels en music-halls lanceeren. Beeldjes, Biscot voorstellende, werden in de zalen, gratis, het publiek aangeboden. Bij de kinderen waren deze bizonder welkom. Zegels werden den uitbaters gezonden om ze op hunne brieven te kleven, enz., enz. enz.

Om te eindigen zullen wij hier eenige cijfers aanhalen.

Men drukte 450,000 bankbiljetten,

250.000 wissels, 4000 affiches voor het lanceeren te Parijs alléén, 250,000 postkaarten, 300,000 kleefzegels, 100,000 Biscot-beeldjes, 5000 albums. Men sloeg

100.000 Parisette-penningen.

En in iedere streek herbegon het uitdeelen van prospektussen, penningen, bankbiljetten, enz.. Alléén ten onzent, beleefden we zooiets niet.

Achtte men ons cinema-publiek niet vatbaar genoeg voor dergelijke publiciteit? Of had men de cinema-uitbaters er niet toe kunnen bewegen eens dergelijke reclame-middeltjes te beproeven, al was het maar om eens uit den sleur van het immer zóó doodgewone te geraken? Of hebben zij te veel vertrouwen in de faam hunner zaal of in hun vast publiek? Chi-lo-sa? NEMO.

VWWWVLt'

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

sliire de

Armateur enrichi par sa ténacité, M. Everard est habitué à briser ce qui fait obstacle à sa volonté. 11 s’oppose formellement au mariage de Dick, son fils encore mineur, avec Mary, une chanteuse de music-hall. Contrevenant à l’ordre paternel, Dick épouse Mary et se réfugie avec elle dans un chalet, en pleine solitude.

M. Everard fait, enlever son fils à l’insu de Mary et le détient prisonnier sur un yacht. A Mary bouleversée qui vient lui demander des nouvelles, il fait répondre que Dick est parti en croisière avec des amis; puis il sollicite l’annulation du mariage en raison de la minorité de son fils.

Croyant avoir perdu l’affection de Dick, Mary essaie do s’étourdir dans les plaisirs factices du monde qui s’amuse. Pour se donner l’illusion que son amour esl bien enseveli, elle célèbre avec ostentation l’annulation de son mariage. Au cours de la fête qu’elle donne dans un établissement mondain, elle rencontre Dick, devenu majeur et qui a échappé à la captivité paternelle. Entre eux s’aggrave le malentendu créé par le père. Ils se séparent plus hostiles que jamais. Dick s’expatrie' en maudissant son père cruel et son épouse qu’il croit consolée.

Mais au lendemain de la fête douloureuse. Mary tressaillait d’une grave joie: elle allait être mère. A la venue de l’enfant, elle se vouait de toute son âme à sa mission maternelle. Bientôt bouleversée par la crainte de faire supporter à son cher petit être les restrictions de la misère prochaine, elle songeait à implorer le père de Dick.

Harry Parks, un homme d’affaires aux abois, l’encourageait dans ce dessein.

M. Everard consentait à prendre l’enfant chez lui, mais refusait toute assistance;i la mère.

Entouré d’un personnel strictement masculin, M. Everard est fort embarrassé pour soigner l’enfant. Il demande une gouvernante par la voie fies journaux: Mary, sur le point de contracter un engagement en Australie, se résout, dans le plus grand secret, il offrir ses sendees à M. Everard, sans se faire connaître. Elle est agréée et elle a la consolation de consacrer sa vie tout entière à son enfant.

Bientôt passionné pour son rôle de grand-père, M. Everard regrette amèrement la désunion de sa famille. Pour rénarcr les effets funeste de son intransigeance, il fail transmettre à Dick son désir de le revoir et il charge Harry Parks de rechercher la mère du bébé. Harry ignore que Mary esl au service de M. Everard; il songe à tirer un parti lucratif de celle absence. 11 propose à une de ses amies de jouer le rôle do la mère pour faire un large appel îi la générosité du

PROGRAMME DU 21 AU 25 OCTOBRE

1. Cavalerie légère....V. Sltppé

Ouverture

2. Sculpture SW bois

Documentaire

3. Journal des Modes

La femme de mes rêves .

Shimmy

M. Yvain

Simple Erreur

Comédie interprétée par Paulette RAY

Yes 1 We have no bananas

Fox - Trot

F. Silver

U VICTOIRE SE LWIÎ

Grand drame de la vie réelle avec Alice LAKE dans la rôle principal,

PROGRAMMA van 21 tot 25 OCTOBER

Lichte Ruiterij....V. Slippé

Openingstuk

Hout - Boe

Oorkonde

3. Hot Mode - Weekblad

4. De Vrouw mijner droomen. . .

Shimmy

grand-père. Les deux imposteurs sont stupéfaits de se trouver, chez Everard, en face de Mary. En vain, ils s’efforcent de soutenir la substitution mensongère. Mary proteste de toute son âme maternelle et révèle à M. Everard qu’elle est la femme de Dick. A ce moment, Dick, de retour, confirme la déclaration de Mary; mais, redoublant d’audace, l’aventurière revendique alors l’enfant comme le sien. M. Everard déjoue cette impudence par une heureuse ruse et charge son fils de mettre à la porte le couple criminel.

La famille enfin réunie goûtera le bonheur tant différé.

AI. Yvain

s. Eenvoudige

lissmg

Tooneelspel met Paulette RAY in den hoofdrol

Yes! We have no bananas

Fox-Trot

F. Silver a

EE OVEBWINNWG HN BET MB

Groot drama uil het werkelijk leven .J«

vertolkt door Alice LAKE

SEMAINE PROCHAINE

LON CHANCY

L’Homme aux cent visages dans

le film sensationnel

Tegen den wil van zijn rijken vader huwt Dick Everard toch een zangster uit een music-hall: Mary. Dick die minderjarig is wordt echter opgespoord en gevangen gehouden op zijns vaders vacht terwijl aan Mary, die, uitzinnig om nieuws van haar man komt smeeken, geantwoord wordt dat hij met vriend en een rondreis begonnen is.

Zij denkt de liefde van Dick verloren te hebben en wil haar smart smooren in de uitzinnigheid van het nachtleven... Intusschen wist Dick te ontsnappen aan de vaderlijke bewaking. Hij ontmoet Mary tijdens een feesl dat zij geeft om de verbreking van het huwelijk te vieren. Het misverstand door 'den vader geschapen wordt erdoor verscherpt en Dick besluit het land te verlaten...

Doch Mary moet moeder worden en met dubbele liefde wijdt zij zich aan haar nieuwe zending. Doch armoede staat voor de deur en zij besluit de hulp van Dick’s vader in te roepen; daarin wordt zij geholpen door Harry Parks, een geweten-looze kerel, azend op « zaakjes ». De vader stemt er in toe het kind op te nemen doch wil zelfs de moeder niet zien.

Wanneer hij echter om het kind te verzorgen een gouvernante vraagt, zal Mary, in het grootste geheim, zich-zelf aanbieden en alzoo gansch haar leven aan het kind te offeren.

Weldra komt berouw voor zijn slecte daad in M. Everard die genoegen vindt in zijn rol van grootvader. Hij wil zich met den toestand verzoenen: hij laat Dick terugroepen en zendt

Harry Parks er op uit om de moeder van het kind terug te vinden.

Harry die denkt dat Mary naar Australië vertrokken is, wil een winstgevende partij trekken uit dezer afwezigheid, doch na een reeks pathetische voorvallen, waarbij Mary’s moederlijk hart heelemaal uitgesproken wordt, wordt de gehik-zoeker ontmaskerd terwijl voor het hervonden gezin oen nieuwe lijd van hoog geluk aanbreekt.

Imprimerie du Centre». 2«. Rempart Kipdorp. Anvers

snsj sluing

iiopoofj IMJHA III lpdl{MU9lll f)|S|lU!| 90

!s;ee|dtUBp Hqeu ’

61 '‘UIST3GNOA

'MHZ ¥0 VWMldlOH H3S113M1 ’

miiiMiiiitiiuiiiiiiiiiiiiin

I SUM3J msiîSeiy |

I ) q g çnbsnf sanof ss{ sno;:piSAtio j s uiajjxnb aip-ieui anauiajy

oii|BO|.iouiv nosrei I

I ‘S,qBpUBJ3A ‘S3UJSin3 lSUO[BS 'XSqSnOO B SSjqUlBqO I I ‘.ISSUBIU E S3)[Eä 00S ‘SS-UDIU-IbS 3p XIOqD pUBJf) I

aaidVH JLH HNOIOS 3IVAVHA

SHHANV ‘SNH9ÜH HflH

mvoAH si

aovssnd

'siviosxNiOd ‘SNomoa ‘saovaaa

saNHaaoH SNissaa

6 S3JÏBO sap ana snSuoq 6 g

I anbiSjag ua sutskSej/ spuBj3 snjd saq |

I saaanaw

...ilJllllim

xivaaoa v xiHd

T SNOisanoxa - aaoNvaxa/i v shovaoa

SHHANV - sjnsssEJa S3P lEQEr> zV

iOie auoHd?I?i

hhüo h # r 8§BJT29

H saigH }9

satugjdEH ‘ssSeueîü ‘saiuoujça?0 -I1100 sojnv

(d>i vj na sanaj

nB9UUBA up 8IU Bllfmoi ‘II

qui3 - sxinanuj qiqunrjrqy aoipnoo i? sajqunujQ sjxopnog ‘suojng ‘sjtouinq

HSH5H5ZSasaSSSHSaS*a5aSH5HSE5H5HSa5B_

3 U8Cij9M1UV‘SI, VBJ'SSI3P! °A 8nH

saaawnr 3

‘aaooiaaaaNVH 'nhxnvm ‘saaoxs 'Naaaaaana 3 -naavx ‘Naiaaasaaa ‘Naoxva ‘aanz 'iom ru v:sM!i:3Ai(iv’. lï K

VriM3 NOSIViAI

saaawnr ‘samaxNaa ‘nivw vi .v aiaaxxaNNoa 'saaoxs ‘saaavK ‘sxn-aaAnoo 'suoxoa 'saios ‘saaivi

SIV1SSIU SaOVHAIlO

sawva aa saovaAno I

sxnJ - saiiiajuiosi «» siuaiu

ore9 ax - whhoxhb

>10339 WOH NVA

0L10SSEJQ E[ E SnOA-Z9SS0Jpy

3NIVS A3 3NN03

3H3ia sun aiOAv anoa

sojg op xud xne s3§imbS xne lUBSsuunoj aoBjd B| ap uosibui 3|nss Bq

qspoj S,3)q01sl )3 pUOlUBIQ

np snbjSpg b[ xnod sjbjsusS asusSy •J M ‘S

SOljiq B S)U3UI3)T10y S3p SX3AIIY JHOd 3DU3Sy

sj3Auy, p ssiiiAOjg b| anod sousSy

IZ6Z 'i?x SM3ANV' lz6z M?1

ujoqjag UBA ana ‘zi

0imouiomv wuwb Nnpnof rl

d[igjVtp dm dnSuorj ‘n

9U6lOS IJEABJX XnaBEUEAB XjJJ

saunjanoj ap uo/tVAjasuo suo/fBAVû'p}/ — s}uauiaSuvjjy

s&un uun oji

AkA

901 ‘»sijSg.i ap aiu ‘901

ui.i.iiasi -vosivRt

Y INKS VlLIHH

S1MVJN3

SOA

znmavp

iwdnai

duiQi40

SUnilttMISSlQ

suniAttusoioud

33N9IOÇ 13 3Qldüä

M0linD3V3

( CINEMAWERELD

DE GOUDEN VLAM

(LA FLAMME D OR) Far-wesfdrama in 5 deelen

ROLVERDEELINO

Dick Sheldon ....Dick Hatton

Mrs Sheldon, sa mère . ....Alberta Lee

Dorothy Lee, sa fiancée.Erin La Bissonière

Myra ....Frances Burnham

Owen Coll ....Barney Furey

Weil ....Wesley Warner

Bobby ....Garaev Walker

Dick Sheldon is dol verliefd op Dorothy Lee de onderwijzeres van het dorp. Zij bemint hem ook, maar het meisje is zeer bescheiden. Zekeren dag bij het zien eener speelgoed-spin, door een kleine jongen aan een boom gehangen, grijpt zij Dick vast alsof zij zijne bescherming wilde vragen. Dick is zeer tevreden over dit ongevalletje en hij geeft den kleinen bengel wat geld tot belooning.

gaan beiden het nieuws verkondigen aan Dick’s moeder die Dorothy in haar armen knelt.

Dick en zijne moeder zijn naar de stad geweest om een onderhoud met een bankier te hebben ten einde hem in de zaak van zijne uitvinding te in-teresseeren. Dorothy was in de school gebleven. In een ander huis der stad wordt er een speelhuis uitgebaat door Owen Coll en zijne medeplichtige Myra. De politie komt er huiszoeking doen en houdt eenige klienten aan. Owen en Myra komen er toe van te ontsnappen.Myra, die in hare vlucht haar voet omgeslagen heeft, kan niet verder meer gaan. Op dit oogenblik ontmoet zij juist Dick. Zij vertelt hem haar toestand. Hij brengt haar in een zijstraatje en vertelt aan de politieagent dat zij eene andere richting genomen heeft. Niet wetende waar naartoe, neemt Myra aan van Dick tot bij zijne moeder te vergezellen. Zij zal haar kost verdienen met in het huishouden werkzaam te zijn.

Intusschentijd gaan de onderhandelingen van Dick goed vooruit. Maar een bediende van d bankier, zekeren Well, is in het geheim Owen's bondgenoot, met het doel het geheim van Dicks toestel te kennen en het dan zelf uit te baten. Coll heeft alle spoor van Myra verloren.

Dick heeft eene diepe genegenheid voor zijne moeder. In zijn binnenste heeft hij nog eene andere liefde: Hij is uitvindeif en aldus is hij naarstig aan ’t werken tot het vervaardigen van een petroleum-brander. Dien dag heeft Dorothy hem eene heilige liefde gezworen en, onder den indruk van dit geluk,

Zekeren namiddag meldt Dick aan zijne moeder en aan Myra dat zijne zaak in regel is. Iedereen is verheugd. Myra gaat bloemen plukken en moeder overhandigt Dick een brief waarin Dorothy meldt dat zij binnen een paar dagen zal aankomen. Dick spreekt met zijne moeder over haar die hij

( CINEMAWERELD »

lief heeft. Doch daar hij geen naam noemt, denkt Myra dat hij haar bedoelt.

Op dit oogenblik komt Coll op ’t tooneel en maant haar aan met hem treurg te keeren. Zij weigert hem te volgen. Terug binnen gekomen toont de moeder aan Myra de photografie van Dorothy, de verloofde van Dick. Myra, het hart gebroken, voelt nu dat de liefde van Dick haar niet goldt.

Ondertusschen komt Dorothy aan en «en droevig tooneel heeft er plaats tusschen haar en Myra.

Dorothy, door liefde gedreven, komt toch nog eens de moeder van Dick bezoeken en beiden vertellen hun leed.

ïntusschen bezoeken Coll, Weil en Dorothy de plaats waar de nieuwe uitvinding van Dick opgesteld is. Tegen den anderen kant van de rots plaatsen zij dynamiet, opdat, door de warmte van den petroleumbrander, deze zou ontploffen en aldus hopen zij de uitvinding te doen mislukken.

Doch alvorens w'ordt Myra gelast in het huis van Dick de plannen van zijn brander te stelen. De

Dorothy geeft, na eene hevige woordenwisseling met Dick, deze de verlovingsring terug en vertrekt. Na van Myra de noodige uitlegging gekregen te hebben, zegt hij deze dat hij Dorothy en haar alleen bemind. Myra, door haat gedreven, vertrekt n gaat Coll vinden hem belovende met- hem voort te werken.

Terug te huis gekomen is er geen spoor meer te vinden van Dorothy.

ontploffing heeft plaats en Coll en Weil, die er ooggetuigen van waren, gaan Myra tegemoet.

Dick herkrijgt het eerste het bewustzijn. Hij neemt den bedwelmden bankier die de proefneming bijweonde op de schouders en draagt hem tot in zijn huis. Daar ontwaart hij Myra die bezig is in zijne papieren te snuffelen. Hi jverwijt haar haar gedrag, toen opeens een man komt melden dat de ontploffing eene massa rots heeft doen neerploffen het huisje eener gebuurvrouw verpletterende.

Myra, die de moeder van Dick en Dorothy in dit huisje heeft zien binnen gaan, verstijfd van schrik en eindigt met alles te bekennen.

Op dit oogenblik komen Coll en Weil binnen en een hevige strijd grijpt plaats. In dit gevecht wordt er eene kast omgeworpen waaruit de gezochte plannen vallen; Coll maakt er zich meester van en neemt er de vlucht mee terwijl Dick voortgaat met Weil te vechten. Ondertusschen komt de bankier tot bewustzijn en Myra vertelt hem alles.

Dick, die achter Coll geloopen was, heeft hem bij-irehaald. Een nieuw gevecht vangt aan en Coll valt in den afgrond.Dick keert terug naar huis en vind het ledig. Op dit oogenblik komt Dorothy met Dick’s moeder terug. Dick kan zijne oogen niet gelooven wrant hij vreesde dat zij dood waren. Doch zij waren gelukkiglijk ontsnapt. Niets kon zich thans tegen hun huwelijk verzetten en allen waren in het hoogste geluk vereenigt.

C.C. B. Film

MARKTSTRAAT, 90, BRUSSEL.

CINEMAWERELD

Licht en Duisternis

LUMIÈRES et TÉNÈBRES

Vertolkt door MANJA SONIA en CHARLES GOES

De graaf Aladar, wiens dochter aan een erge oogziekte lijdt, verneemt van de huisdokter dat de jonge gravin veroordeeld is om het licht der oogen te verliezen. Doch hij raad de graaf aan de

zieke naar het ooglijdersgesticht van lee-raar Vorrin te voeren. Het onderzoek van den vermaarden oogarts bevestigt ten volle het oordeel van de huisdokter doch, als troost, meldt hij den bedroefden vader, dat alle hoop nog niet verloren is daar dokter Rollin een nieuw serum uitgevonden heeft hetwelk, naar het schijnt, geroepen is om de blindheid fel tegen te werken en zelfs te genezen.

Hij raadt de graaf aan zijn dochter voor eenigen tijd in het ooglijdersgesticht te laten, daar de jonge gravin, in gezelschap van andere lotgenooten, zich minder ongelukkig zal gevoelen.

Inderdaad, de jonge gravin Magy vindt in het gesticht een zielerust die ieders verwachting te boven gaat en zelden uit zij den wensch terug naar huis te gaan. Met een toegenegenheid, verhoogd door eene eerbiedige vereering luistert zij naar professor Vorrin, waarvan zij de oneindige zachtheid en toewijding bewondert.

Zekeren dag, terloops een oogslag werpende op het dagblad van Magy, waarop zij hare gevoelens aangestipt had, kreeg de dokter de veropenbaring der liefde die ( Magy voor hem koestert. Hij ondervroeg haar en voor alle antwoord liet Magy haar hoofdje tegen zijn schouder rusten.

Anderendaags kwam hij graaf Aladar de hand vragen van Magy en eenige weken nadien had het huwelijk plaats.

Magy sleet een gelukkig leven aan de zijde van haar echtgenoot en deze, dank aan zijn noesten arbeid, was op het punt zijn ontdekking te voltooien, tot hij, op zekeren dag, met blijdschap kon aankondigen dat zijn lange arbeid met den besten uitslag bekroond was geworden. De eerste proef die hij deed op een blinde was ten volle gelukt en oogenblikkelijk deed het nieuws de ronde in de wereld dat de Wetenschap een nieuwe overwinning had behaald. Professor Vorrin gaf voordrachten in verschillende weten-

« CINEMAWERELD

schappelijke genootschapen en schonk het licht terug aan vele ongelukkige blinden. Nochtans weigerde hij halsstarrig de heelkundige bewerking te doen op zijn eigen vrouw.

Magy weigerde te gelooven dat zij, zoo-als haar man haar zegde, de bewerking niet zou kunnen onderstaan en, tijdens een lange afwezigheid van haar echtgenoot, smeekte zij dokter Rollin op haar het serum toe te passen. Dokter Rollin liet zich overhalen, te meer, daar de bewering van professor Vorrin alsdat zijn jonge en schoone vrouw te zwak was om de operatie te onderstaan, van allen grond ontbloot was.

Wanneer de bewerking gelukt was, werd het bericht aan professor Vorrin toegezonden. Deze was zeer temeer geslagen door dit nieuws, daar hij meende dat zijn geluk nu totaal vernietigd was, te meer daar Magy hem niet meer zou beminnen, hij de man met een terugstoo-tend uiterlijk.

Helaas, wat hij voorzien had, werd werkelijk. Toen hij terug kwam en Magy hem voor het eerst aanzag, werd zij door een terugstootend gevoel aangegrepen dat zij niet bemeesteren kon.

Professor Vorrin leed geweldig en nam een krachtig besluit. Hij verkoos deze wereld te verlaten ten einde het lijden zijner Lminde vrouw te doen ophouden, daar

hij weldra zag dat er een gevoel van vriendschap bestond tusschen haar en dokter Rollin, gevoel waartegen beiden streden.

In het midden van den nacht vertrok hij naar het bergachtig gedeelte van de stad en in een hut schreef hij een langen brief aan zijn gade en bevool de toekomst van het ziekenhuis aan de goede zorgen aan van dokter Rollin en... toen de zon opnieuw rees, keerde hij terug naar den schoot der aarde. Magy en Rollin trachtten, door hun onvermoeibaren arbeid, de laving te winnen van hun gepijnigde ziel en het was maar... veel later, dat hun beider wensch vervuld werd.

Film van het huis

Van Goitsenhoven

Oude Kleerkoopersstraat, 17

BRUSSEL

« CINEMA WERELD »

Kleine Jacques

(Le Petit Jacques)

naar het meesterwerk van Jules Claretie der Academie Française

ROLVERDEELING

Jacques Rambart . . André Rolane

Noël Rambert....Henri Baudin

Daniel Mortal...Marcel Vibert

Paul Laverdac .... Pierre Fresnay

Claire Mortal .. Violette Gyl

Pasal Arthez...Maurice Schuls

Marthe Rambert .... Hélène Darly Filmregie van Georges Lannes en Georges Raulet

Noël Rambart, een wees, maakt zekeren dag kennis met Marthe Hardy, insgelijks eene wees; de twee verschoppelingen verbinden hun leven aan elkaar. Zekeren dag deet Marthe hem mede dat zij moeder gaat worden. Het kind wordt geboren en is de afgod van Noël.

Marthe echter, heeft in een kroeg, kennis gemaakt met een kerel die haar door zijne losse doenwijze heeft weten te bekoren: de fatale v.al volgt en zekeren avond betrapt Noël zijne levensgezellin. De scheiding volgt. Noël neemt zijn zoon,

de kleine Jacques, mede, welke zijn eeni-ge troost is. .

Door een werkongeval is hij onbekwaam om nog te arbeiden en moet dikwijls, al bedelend, het brood voor hem en voor zijn kind zien te verdienen.

Zekeren avond ontmoet hij een jonge vrouw die hem smeekt zich naar een klein hotel te begeven en er een jonge man het leven te redden, welke er in gevaar is.

Noël is er getuige eener vechtpartij, en de jongeling willende ter hulp komen, steekt zijn tegenstrever het slachtoffer neder. Zich vervolgens het gelaat bedekkende, neemt hij de vlucht.

De politie doet echter een inval en Noël bij het lijk vindende wordt hij, onder verdenking van moord, aangehouden.

Door de ikzucht van zijn vader gedwongen, heeft Claire Daniel Mortal, een echt avonturier, moeten huwen. Hij was de oorzaak van den dood van M. Laverdac aan dewelke hij een groote som schuldig was; maar hij is niet in het bezit der schuldbekentenis kunnen komen. De zoon van Laverdac kende de oorzaak van zijns vaders overlijden en bezat de bec CINEMAWERELD »

wuste schuldbekentenis. In een valstrik gelokt, was hij het die Rambert had zien dooden. De vluchtende dader was niemand anders dan Mortal.

Rambert kon de onderzoeksrechter van zijne onschuld niet overtuigen.Maar Mor-tial echter was nog niet tevreden. Hij wilde de groote slag slaan. Het was noodig dat Rambert zich schuldig erkende.

Dank zijn invloed bij den onderzoeksrechter, kon hij Noël in zijn cel bezoeken; en Noël’s liefde voor zijn zoon kennende, deed hij hem het voorstel dat, indien hij -cich aan de misdaad wilde schuldig er-tcennen, hij kleine Jacques voor zijn gan-sche leven een onbekommerd bestaan zou verzekeren. De vaderliefde bereikt someen laatste maal in zijn cel te mogen zien. Roerend weerzien. Door vragen er bijna toe gedwongen, doet Noël zijn vriend een volledige biecht en bekent hem het geheim van den brief.

Arthez snelt naar huis, verbreekt de zegels van den brief en verneemt alzoo de waarheid over dien schandelijken koop. Hij vliegt naar het ministerie van Justicie en bekomt een uitstelling der strafuitvoering.

Mortal verbeidde ten zijnent het nieuws der terechtstelling maar eensklaps wordt zijne woning door vreemde geluiden gevuld. Men klopt op de deur van het vertrek. <( In naam der wet doet open! » sommeert men. Mortal verbleekt: hij

wijlen het verhevene der moederliefde: Rambert stemde toe.

Mortal had de noodige stukken in een verzegelden brief gesloten en die aan dokter Arthez, Noël’s vriend, gegeven. Die brief zou slechts mogen geopend worden wanneer Jacques een man zou zijn.

Assizenhof. Terdoodveroordeeling van Rambert. Maar dokter Arthez kon aan de schuld van dien braven man niet ge-looven.

De dag der terechtstelling is vastgesteld; nog weinige uren zijn er tusschen het groote oogenblik der menschelijke gerechtigheid te verloopen. Dokter Arthez vraagt en verkrijgt de toelating Noël nog

heeft begrepen. Een drooge knal, de deur wordt ingebeukt: aan zijn schrijftafel ligt de ellendeling ineengezakt. Hij heeft zich zelf gerechtigd.

Rambert, vrij, vindt zijn haard terug; zijn kleine Jacques en Marthe die, berouwvol, de martelaarsweg van den ongelukkige had gevolgd; allen zijn weer in volle vreugde vereenigd.

Rambert aanschouwt zijn zoon en murmelt: <( Een man ».

GILBERT-SALLENAVE

28, BLEEKERIJSTRAAT - BRUSSEL

10

• GIN EMA WERELD »

VRIJE TRIBUUN

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijne opinie, de oine-ma aanbelangend, uitdrukken. De inzenders moeten nochtans hun naanr. en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het Ingezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht der opname of weigering voor.

Ik heb altijd de artikels in de «Vrije Tribuun» gevolgd, en dikwerf gelachen, hoe verscheidene in-zenders(sters) elkaar soms op den ko-p geven.Maar me dunkt, de «Vrije Tribuun» is toch alleen daarvoor, om zijn meening aangaande de cinema bekend te maken, en niet, om de een of andere lieve-lingsartist(e) op te hemelen, zooals vooral Anita en Georges gedaan hebben.

Ik vind het meer dan belachelijk van hen, om zoo de loftrompet over Norma te blazen, vooral, omdat ik onlangs de groote eer heb gehad, die wereldberoemde Norma voor ’t eerst te zien spelen in «Drama’s van het leven».

0, zeker, ze heeft een heerlijke gestalte, en misschien, ook groot talent, waarvan ik in die film toch geen greintje heb bespeurd, maar wat schoonheid betreft, verkies ik Marion Davies, Dorothy Dalton, Almirante Manzini en Lilian Gish verre boven haar.

Bovendien is het verre van mooi van Anita en Georges, om Mary Miles en Agnès Ayres zoo af te kammen en te beweren, dat de laatste zoo’n dom gezicht heeft. Ik veronderstel trouwens, dat ze hun onder allerlei lofbetuigingen en vleierijen hun photo hebben afgesmeekt.

Ik zeg maar, dat Agnès een heel sympathiek en pikant gezichtje heeft, en ik druk de wensch uit, dat ik haar en nog vele andere z.g. twee- en derde rangartisten nog heel dikwijls mag bewonderen.

BRANIE.

Vooreerst moet ik je nog zeggen dat je blad, ’n flink blad is en met genoegen heb ik vastgesteld dat «Cinemawereld» in de laatste weken beter verzorgd schijnt en er minder taalfouten in voorkomen. Dit deed mij des te meer genoegen daar ik bizonder veel houdt aan Nederlandsche litteratuur.

Ik voel veel sympathie voor je flinke medewerkers. Ik hou zoo aan intellektueele menschjes, moet je weten! Nog ’n boel andere inzenders (sters) schrijven flink en geven blijken van gezond oordeel.

Maar het zou me veel genoegen doen indien sommige briefwisselaars (Heeren of Juffers) hun uitdrukkingen wat wilden matigen. Niet altijd zijn ze even hoffelijk in hun beoordeelingen over gedachten van collega’s of artisten.

Volgens mijn zeer bescheiden meening, althans, is het zeer gewaagd artisten te veroordeelen, door bun te elasseeren in categoriën en hun zelfs te bestempelen als nulliteiten.

Wees steeds indachtig, beste collegas, dat elk zijn favoris en lievelingen heeft én in cinema, én in theater en raadpleeg 100 cinemabezoekers, 80 zullen je een verschillend lievelingsstar noemen. Begrijp dus, dat telkens je ’n zekere star veroordeelt, je meteen tientallen lezers en lezeressen erg grieft. Ik ook heb mijn favoris, inaar nooit zou ik

me aan kritiek durven bezondigen. Zeker is bet dat een star wel eens z’n of haar rol verkeerd of slechtbegrepen uitbeeldt. Maar ligt dan de grootste fout niet aan de regisseur die een artist(e) een rol bedeelde waarvoor ze niet opgewassen was of wiens talent een andere «genre» van werk vroeg?

JENNY.

Waarde heer,

Ik vind de «Vrije Tribuun» uitstekend. Daar kan men eens zijn meening in uitdrukken. Doch sommige lezers nun gedachten zijn zoo verschillend dat het mij soms doet lachen. Zij zijn soms weinig maisch en moesten ze al hun gepraat in eikaars aangezicht zeggen, het zou zoo gemakkelijk niet afloopen. Ik heb nu mijn gedacht gezegd en laat het verder aan anderen over om ook het hunne te zeggen. Ik lees de «Vrije Tribuun» heel gaarne; dit is overigens mijn eerste wrerk als ik «Too-neelwereld» in handen krijg.

Beste groeten, enz. ONAGRA.

Tot mijne verwondering lees ik dat Anita en Georges schrijven dat «Minou» de éénige is welke van Norma Talmadge niet schijnt te houden. Dat is onjuist en ook voor Rudolf. Ik heb hen waarschijnlijk even lief als u. Al hun filmen welke in de stad vertoond worden ga ik steeds bewonderen en zulks met het grootste genoegen ik verzeker het u, doch dat maakt niet dat ik ook andere altisten genegen ben en recht laat wedervaren.Mary Pickford heb ik steeds als dè beste artiste der gan-sche wereld hooren prijzen, doch misschien was dat ook wel door heel onbevoegde lieden zooals ik zelf blijk te zijn, daar de meerderheid denkt zooals Eddy.

Ik wist werkelijk niet dat Amerikanen zulke domkoppen waren al die duizende dollars weg te werpen om die onbeduidende poppen, welke niet het minste talent bezitten, te betalen en misschien kom ik er toe het hen eens te laten weten en wie weet komen ze dan niet eens naar België wat voor-raad opdoen om die poppen en vooral die arme Agnès Ayres met haar dom gezicht te vervangen.

Voor wat mijn oordeel over de mannelijke artisten aangaat, ik ken er heel wat welke ik even graag zie spelen als Rudi, maar geen enkelen welke mijn geliefden en betreurden «favori» kan vervangen Waldemar Psilander, de star der Nordisch-fil-men van eertijds, Waar vindt men artisten, welke, benevens zulk groot talent, diens vorstelijk opzicht bezit! Welk een bekooring ging van zijn persoon uit. Zijn dood is werkelijk een onherstelbaar verlies voor de stille kunst; de eenige welke hem volgens mijn oordeel het meest nabij komt is Georges Lannes (de prins Rudolph der «Mysterieën van Parijs».

Ik wil niet zeggen dat mijn oordeel onfeilbaar is, en zal dus ook andere gedachten niet meer betwisten en als een favori speelt hem gaan bewonderen en zoo niet, t’ huis blijven en sparen.

MINOU.

AAN ANITA EN GEORGES.

Ik wist niet dat onnauwkeurigheden belachelijkheden waren. Zoodus gij vindt die vergelijking van visch en «Tooneelwereld» belachelijk. Lust U sonms geen visch? Ik heb altijd op school geleerd dat de vergelijkingen de schoonheden zijn van het opstel. Welnu, eiken Vrijdag is bet toch den dag,

< Ci NEMAWERELD »

ONS PHOTOHOEKJE

én van visch, én van «Tooneelwereld» (als zij niet te laat verschijnt). En wat U over die andere vergelijking zegt, cinema is kunst, en football is sport, dat wist ik ook wel, alhoewel men voetbal ook wel onder kunst zou kunnen plaatsen. (U zijt niet ’t akkoord zeker?)

Ik plaatste deze vergelijking om een klein gedacht te geven over het onnoozele van die teedere uitgalmingen over deze of geene artist. Snap je het?

Over de aanmerkingen voor Pierlala, dat laat ik aan hem over alhoewel ik die aanmerking voor «prachtige deknaam» heelemaal misplaatst vindt daar ieder een deknaam mag nemen zooals hij het verkiest en niet zooals sommige lezers zouden verlangen.

Zijt U ’t akkoord, geachte Anita en Georges? Nen pol van een sportliefhebbende. FAIRY.

Dat vind ik nu heel goed dat Anita en Georges groote bewonderaars zijn van Norma Talmadge en Rudolph Valentino, maar wat mijne meening niet is, dat zij Mary Miles, Agnes Ayres, Marie Prévost belachelijke poppetjes noemen die een buitengewoon dom gezicht bezitten en ze tweede- en derde-rangsterren noemen.

Maar zou Anita en Georgés kannen zeggen waarom dat belachelijke poppetjes zijn, want als zij die sterren in sommige banden gezine hadden, zouden zij wel bekennen dat zij ook «veel talent hebben». Als men. nu bewonderaar van de eene of andere star is, moet men dan daarom de andere «belachelijke p ppetjes» noemen?

Anita en Georges vinden Valentino en Norma Talmadge de besten. Heel goed, elkeen is vrij bewonderaar te zijn van welk artist ook; maar als men dan op kunstgebied over' komt, kunnen er vele artisten in vergelijking en zelfs hooger geplaatst worden dan de hier hhogefgenoemden.

JOHN WEBB.

Vele menschen gaan naar de cinema om alleen «hun» favori te zien spelen. De andere artisten welke in dezelfde film voorkomen, hebben, volgens hen, geen talent of trekken hunne aandaoht niet. Vooral, vrouwen en meisjes zondigen aan deze fout.

Het is al «Norma Talmadge», Mary Pickford en R Valentino wat de klok slaat.Zijn deze drie sterren dan zoo hoog verheven boven de andere artisten? Welnu, volgens mij, niet! Ik ben zeker dat er vele artisten van tweeden rang (als ge ze zoo noemen wilt) zoo goed spelen als een Valentino of eender welke beroemde star.

Waarom zijn deze artisten niet beroemd geworden? Wel! heel simpel, omdat de filmcompanie’s reuzenreklaam maken voor enkele sterren en de ander doodzwijgen. Die tweede-rangartisten blijven altijd waar ze zijn omdat ze geen duw in den rug krijgen.

Die menschen krijgen geen groote rollen, hoe wilt gè dan dat ze beroemd worden.

Dan is er nog een ander feit dat de aandacht trekt. Waarom moeten filmartisten altijd beeldschoon zijn? Volgens mij is dat absoluut niet noo-dig. Vele menschen hebben, als ze een (oogenschijn-lijk) leelijk artist zien, oogenblikkelijk eenige schoone naampjes klaar. Wat is ’t gekort schoone artisten te zien die schoon gekleed zijn (soms niet gekleed) en die geen spel hebben.

Maar wat wilt ge?' De menschen verlangen nu eenmaal aoo en ’t zal nog zoo gauw niet veranderen.

PIPKE.

De Lezeressen en Lezers welke eene photo van een(e) filmartist(e) ontvingen, gelieven ons mede te deeten:

1* na hoeveel tijd zij ze ontvingen; 2* gratis of niet;

3* het formaat der photo.

Deze Inlichtingen worden onder deze rubriek ingelascht en zijn alzoo van groot nut voor eenieder die insgelijks aan die artist(e) zouden geschreven hebben.

Alice PaVor ontving gratis de photo van Martha Ferrare, twee van Chrissie White en van Alma Taylor.

Van Steenbrugghe ontving gratis de photo van Maë Murray, 25 x 20, na zeven weken; van Mary Pickford, 25 x 22, na zes weken, in haar laatste film « Rosita ».

Dudule ontving gratis de photo van; Larry Semon, Thomas Meighan, Frank Mayo, Bryant Washburn, William Far-num, Charlie Chaplin, Clyde Cook, Viola Dana, Maë Mac Avoy, Alice Terry, Dorothy Gish, Lilian Gish, met vriendelijk schrijven; Herbert Rawlinson, Fatty Roscoë Arbuckle, Lloyd Hughes, Rudolf Valentino, met vriendelijk schrijven; Mary Philbin, gewoon formaat, allen na 8 maanden 13 x 18; Grey Jane, postkaart, na 14 dagen; René Navarre, na 3 dagen; Sandra Milowanoff, na 4 dagen; Ginette Maddie, na 4. dagen; Georges Biscot, na 6 dagen; Blanche Monjel, na 7 dagen; Lila Lee, buitengewoon prachtig, na 52 dagen; William S. Hart 16 x 21, na 1 1/2 maand; Douglas Fairbanks 16 x21, na 2 maanden; Anita Stewart; Theodore Roberts, buitengewoon prachtig, na 7 weken, allen gratis; Buck Jones 13 x 18, na 3 maanden.

CINEMANIEUWSJES

«Van onschuld tot Misdaad», de prachtfilm van het huis Exclusif film Co, is over eenige dagen in private vertoon in, g gegeven.

Wij hebben ons kunnen overtuigen dat dien film grooten indruk gemaakt heeft en den grootsten bijval zal behalen.

Kortelings zullen wij de kinemas aanduiden die hem aan hunne klienteel zullen aanbieden.

Exclusif film Co kondigt eene voorstelling aan van twee nieuwe filmen. Het schijnt dat het nogmaals uitgekozen stukken zijn. Wij gaan op inlichtingen uit en houden onze lezers op de hoogte.

CINEMABRIEVENBUS

CINEMAWERELD »

1° Onze Brievenbus is gratis.

2° Wekelijks worden er drie vragen beantwoord.

Stel uw vragen afzonderlijk en nummer ze.

4° lüaam en adres hoeven we niet te kennen: geef een deknaam op.

Sussi, Tinni, Nelly. — 1° Van welke maatschappij was die film?

2° Rudolph Valentino is tegenwoordig op omreis in Europa en kunnen u bijgevolg zijn huidig adres niet bezorgen. Zie Verder antwoord aan Marcelline.

3e Denkelijk zal Pearl White u wel hare photo zenden.

Onagra. — 1° Georges Carpentier, adres: 33, rue Bnmel, Paris.

2° Van welke maatschappij was die film?

3' Gloria Swanson zendt gratis hare photo.

A. Valentino. — 1° Alice Terry, bruine oogen en bruin haar; rond de 25 jaar Oud; gehuwd mev Kex Ingram.

2- de laatste film van Dorothy Dalton is « Fog Bound ».

3° Dorothy Dalton, geboren in 1893; donker haaien grijze oogen; meet 1 m. 57; weegt 57 kgr.

Haydie. — 1“ Garett Hughes zendt zijne photo: adres: Metro Studios, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2" Antonio Moreno; adres: Athletic Club, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

3° Ivor Novelli; adres: c/o 5015, Hollywood Boul-vard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

Harry .Singleton, — 1<> Wallace Beery is geen star; zendt zijne photo; adres: 1345, Harper Avenue, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

2° Mildred Davis, adres: 369, South Hoover-Street, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

31 Georges Walsh is gescheiden van Seena Owen en nog ongehuwd; vroeger aan de Foot verbonden; draait nu voor eigen rekening; zendt zijne photo: kan in de fransche taal geschreven worden.

Alice Pavor. — 1° «Hope Hampton, adres: c/o Paramount Studios 6284 Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.

2J Bilie Burke, adres: Famous Players, 485,

Fifth Avenue, New-York City (Cal.) U.S.A.

3r- Uwe teekeningen zijn ons steeds welkom en uwe attentie wordt gewaardeerd; dit van Mary Pickford lijkt ons minder gelukkig toe, o.a. haar neus en oogen; eens een nieuwe krachtinspanning getroosten; gullen handdruk.

Reina Guns. — 1° Eric von Stroheim, adres: Goldwyn Studios, Culver City (Cal.) U.S.A.

2' Reginald Denny, adres: Universal Studios. Universal City (Cal.) U.S.A.

3 1 Zeker, u kunt u o.a. cons wenden tot de Belga Film Cy, 34, Barthélémy Laan, Brussel.

Lloyd Royal Beige. — 1° Elaine Hammerstein, voornaamste filmen: «The Country Cousin», «Woman Game», «Point of View» -«Pleasure Seekers».

2° “Die photo’s van onzen Albumwedstrijd. waren geen tooneel uit een film.

3e- Tusschen iedere star is er een verschil vermits zij ieder een specjaal karakter uitbeelden.

Georget. — Indien ze uwe inrichting speciaal vernoemden tijdêns het maken hunner lasterrijke zins-spelingen is eene rechtsvervolging niet uitgesloten; is dit wél het geval, tracht twee getuigen te vinden

en, aarzel niet de zaak in de handen van een ad volraat, te geven. Het zou eens een. goed voorbeeld zijn dat al de. belagers van den cinema tot les zou dienen.

Kniertje. — Dacht u nou werkelijk dat wij een profeet waren? ’N praehtmop hoor: « de tijd ontbreekt me om nog meer te schrijven », en dit na drie bladzijden en half! Anders beleven we wei aangename oogenblikken aan die lektuur. Voor wat rhumatisme betreft, nemen, er nota van, doch hopen tevens vurig dat u niet aan telepathie doet.

Mary, Dotty, Rudy. — 1° Gainette Maddie, in de fransche taal te schrijven; adres: 41, rue Damré-mont, Paris.

2° De hoofdvertolker van « Humoresque » is Gaston Glass.

Belgica. — 1° Priscilla Dean, adres: Universal Studios, Universal City (Cal.) U.S.A.

2'. Eileen Sedgwich zendt de haar gevraagde pho to: gehuwd met J. H. Mc Closkey; adres: Boul-vard Appartments, Hollywood Boulvard, Los Angeles (Cal.) U.S.A.,

De Sheik. — 1« Charlie Chaplin is geboren te Brighton bij Londen (Engeland); zijn ware naam is Charles Spencer Chaplin.

2' Douglas Fairbanks is een felle sportman, de lenigheid in persoon; geboren op 23 Mei 1883.

3° Alla Nazimova is van Russische nationaliteit; doét voor ’t oogenblik aan tooneel.

Minou. — 1° Dit was maar eene figurante en weten niet wat er met haar geworden is.

2' Die artiste is Karine Malander, adres: 99. Birgefjarlsgatan, Stockholm (Zweden).

Eva. — i° Er bestaat wel een Tom, Joé, Matt. Patt, Victor en Owen Moore, doch geen Jack.

2- Thomas Meighan, adres: Athletic Club, Los

3° Dorothy en Lilian Gish, tadres: Griffith Studio'. Mamarbneck, Orienta Pojnt, Long Island (New-York, U.S.A.).

Nora.-— 1» Armand Tallier, adres: 8, rue des Cloys prolongée, Paris.

2e Stacia Napierkowska, adres: 35, rue Victor Massé, Paris.

3' Pola Negri, adres: Paramount .Studios, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.S.A.,

Lanne. — 1° Norma Talmadge, adres: 318, East, 48th Street, New-York City (U.S.A.).

2° Sessue Hayakawa, vertoeft nu in Frankrijk, aai cs: c/o 3, rue Rocroy, Paris.

3- Kathleen Key, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

N.-B. — Familie van Nora?

Marceliine. — lf> Rudolph Valentino is nu op omreis in Europa; u kunt het echter laten geworden aan zijn adres in Amerika: 6776, Wedgewood Place, Whithley Heights, Hollywood (CM.) U.S.A.: dit bedrag kunt u hem op het postkantoor door een internationaal mandaat laten geworden.

2’ Norma Talmadge, zie adres antwoord aan Lanne.

3‘- Alice Terry, adres; Metro Studio, 1025, Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

V. Steenbrugghe.— 1» Harriet Hammond, adres: c/o 6015 Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U.S.A.

2' Anna Q. Nillson, adres: 50 West, 67th Street, Ntw-York City (U.S.A.).

3 Enid Bennett, adres: Metro Studios, 1025 Lilian Way, Los Angeles (Cal.) U.S.A.

Athcs. — In c Twintig jaar later werd de rol vau d’Artagnan vertolkt door Yonnel; bewustte photo is misschien moeilijk te vinden; ’t best doet u ze hem zelf te vragen; hem in de franscha taal schrijven aan volgend adres: 3, rue de la Motte Picquet, Paris.

< CINEMAWERELD

William Polo. — 1° Aimé Simon-Girard (d’Artagnan), adres: 167, boulevard Haussmann, Paris.

2- Martinelli (Porthos), adres: 43, boulevard de Clichy, Paris.

3° Henri Rollan (Athos), adres: 237, rue des P\ rénées, Paris.

B. M. S. — 1° Eddie Polo draait voor ’t oogen-blik te Weenen, in Oostenrijk, adres: c/o Dreamland Film Cy Ltd, Rennweg, 5, Weenen.

2e Gabriël' Signoret, adres: 84, rue Monseau. Paris. .

3 De hoofdvertolkster van « Dronken Lot » was Jacqueline Forzane, adres: 12, rue de la Faisanderie, Paris; en die van « La Femme X » was Pauline Frederick adres: 503 Sunset Boulvard. Beverley Hills (Cal.) U.S.A.

Nemo.

N.=B. — Vragen ons toegekomen na Zondag worden in het volgend nummer beantwoord.

Geïllustreerde

Cinemanieuwsjes

MAE MURRAY

The fascinating Metro star in a pensive moment in her latest picture, “The French Doli.’

CONRAD NAGEL

Won de eerste prijs in de jaarlijksché wedstrijd voor yachten te Santa Monica (Californie).

Haar echtgenoot, Florenz Ziegfield, de eigenaar er grootste New-Yorker Music-Hall, heeft aan het eheer der Amerikaansche posterijen het voorstel gedaan om op een millioen zegels de photo zijner vrouw, Billie Burke, de lieve filmster, te plaatsen. Hiervoor wil hij de somme van 50,000 dollar betalen.

Het voorstel is nog immer in overweging.

De beroemde ster in e'en peinzend oogenblik i* haar laatste film « De Fransche Pop ». Kortelings krijgen wij Maë Murreay te zien in « .Tasmania » in Anvers-Palace.

14

( OINEMAWERELD »

Onze Ciné-Romans

Levensbeschrijving van Norma, Nathalie en Constance Talmadge

DOOR ED. NEORQ

(Se Vervolg)

« Neen! Neen! Neen! » riep zij vol vuur, terwijl zij achteruit sprong en haar gelaat een uitdrukking kreeg om angstig te worden.

Het volgende oogenblik zat zij terug op het bed en was weer het jonge meisje.

« Hoe vind ge dit? » vroeg zij benieuwd aan Constance.

Deze, welke aangedaan was door dit tooneel, was op het punt in tranen uit te barsten. Een oogenblik kon zij niet spreken, maar staarde Norma aan met wijd geopende oogen,

« Norma!»» riep zij eindelijk, « Norma, ge zijt vponderbaar! »

Na deze repetitie in de slaapkamer, met als eenig toeschouwer haar zuster, sliep Norma een rüstigen nacht.

De volgende morgen ging zij, als gewoonlijk, naar het studio; zij voelde zich een weinig zenuwachtig, maar toch hoopvol.

Jong als zij was had zij het ware artisten-ver-trouwen in haar macht. In het diepste van haar hart gevoelde zij te gelukken; nu had zij wel degelijk een rol, welke zij tot een goed einde wilde brengen.

En toch... er mocht eens iets aan haperen, het risico was zoo groot.... Zij was vol hoop en bevreesd tegelijkertijd, wanneer zij het studio binnentrad.

Zij was er vertrouwd geraakt, zij had er vele vrienden, maar zij beschouwde zich nog steeds als een beginneling. Maar vandaag ging zij niet bij haar vrienden; zij zonderde zich af daar zij vol vreemde gedachten was.

Geruimen tijd moest zij wachten, daar het groo-te tooneel eerst genomen werd waar zij niet in kwam. Dit tooneel wilde niet goed vlotten. De dame, welke de hoofdrol had, was in slecht humeur en niets ging er goed. Het tooneel werd menigmaal opnieuw gedaan, de regisseur was wanhopig.

« Miss Talmadge! »

Norma schrok bij het plotseling hooren van haar naam. De stem van Mr Wilmore klonk ongewoon hard. De morgen had hem veel last gebracht.

De bedienden van het studio plaatsten de schermen voor het volgende tooneel.

«Gij begrijpt dus goed, mijn kind, wat ge te doen hebt? » vroeg Mr Wilmore een weinig vriendelijker. « Gij hebt juist ontdekt dat uw minnaar u onwaardig is. Gij zijt ontmoedigd en er ellendig aan toe. Dus niet glimlachen maar een wanhopig

gelaat toonen.... Uw minnaar verschijnt... Dit is belangwekkend.... Op het eerste zicht zijt gij niet verheugd, maar ook niet kwaad.... Dit komt later.... Gij zijt gejaagd.... Dit geeft hem tijd u zijn liefde te toonen.... Gij weert u niet af, nu nog niet... Hij toont de ring.... Nu is het uw berut... Gij geraakt in vuur.... De rest weet ge.... De rol is wel wat zwaar voor u, maar doe uw best »

Daar hij waarschijnlijk afgemat was, klonk zijn stem hopeloos. Hij verwachtte van het jonge meisje zeker niet veel goeds. Indien het tooneel niet al te slecht gedaan werd, indien er maar iets uit te halen zou zijn, dacht hij, dan was hij voldaan.

Norma begon te blozen. Zij was verrast door de( vriendelijke stem van Mr Wilmore., Zeker zou zij haar best doen, want dit had haar moed gegeven.

Met een energie vergat zij alles, behalve de rol welke zij moest spelen. De glans van het calcium-licht, de plaats waar zij was, zag zij niet meer.

Zij werd het meisje in het spel, verwachtte de man welke zij beminde, maar welke haar niet waard .vas.

Zij zat op een hofbank, geschminkt als marmer, en wachtte. Met droomerige oogen zag zij naar de camera. Miserie stond op haar lief gelaat te lezen.

Plotseling veranderde haar gelaatsuitdrukking; zij gaf een ruk met haar hoofd; de onwaai'dige minnaar kwam. Daar was hij. Hij was een goed acteur welke deze rol goed speelde. Spijtig genoeg dat men zijn naam vergeten heeft.... Wanneer hij dus zijn bureel verliet was hij een vroolijke jongen en in deze gedaante nu moest hij optreden.

Wanneer zij hem zag moest zij, zooals gezegd werd, hem welkom heetén. Zij deed al wat zij moest doen tot het oogenblik, wanneer hij met den ring te voorschijn kwam. Een oogenblik staarde Norma hem aan. Daarna wendde zij haar blik er af en zag in haar verbeelding de hardvochtige man. Met een schreeuw trok zij haar hand terug en haar gelaat gaf angst, schrik en afgrijzen weer.

Het was zoo wonderbaar, realistisch weergegeven . dat men iemand van verbazing een kreet hoorde V slaken.

Daar kwam de stem van Mr Wilmore, niet langer hopeloos, maar vol bewondering:

« Goed,, zeer goed, bravo! »

Het geluid van de camera hield op; Norma begreep dat het tooneel over was. Zij ontwaakte als uit een droom en zag om zich heen.

Het eerste wat ze gewaar werd was een hand, welke de hare met hartelijkheid drukte.

Het was Mr Wilmore.

« Mijn lief kind, dit was prachtig. Indien ge zoo voort gaat, wordt ge de Sarah Bernhardt van de film! » riep hij vol enthousiasme uit.

Norma’s oogen straalden van geluk.

« Dus.... zoudt gij denken dat ik bekwaam ben om... groote rollen te vertolken? » vroeg zij bedeesd.

De regisseur lachtte.

« Ik denk, meisje, dat gij binnenkort uw eigen rollen zult kiezen. Én indien gij geene ster wordt dan verklaar ik van filmzaken geen verstand te hebben. »

Van dien dag af was de weg voor Norma Talmadge gemaakt.

< OINEMAWERELD »

« Zeg, Norma, mag ik vandaag eens mede naar het studio gaan? »

Het was kleine Constance welke die vraag aan haar oudste zuster deed.

De drie zusters, zooals gezegd, verafgoden elkaar, maar nu was er bij Connie iets meer, zij aanzag Norma als een heldin. En dit heeft zij blijven doen tot nu toe.

Indien men aan Constance een onderhoud vraagt dan spreekt zij altoos over Norma.

« Is het niet wonderbaar?... Is zij niet een groote actrice? » eindigt ze dan.

Vroeger werd dit nog meer opgemerkt, want Norma had reeds een schoon salaris en een klinkende naam gemaakt vóór dat Connie de school verliet.

Er werd over haar gesproken, geschreven, zij ontving brieven van bewonderaars en in het verre Engeland vroeg het publiek meer filmen van haar te zien.

Dit scheen Connie alles wonderbaar; wanneer zij dus haar zuster vroeg mede naar het studio te gaan, twijfelde zij of dit zou toegestaan worden.

Tot haar verwondering antwoordde Norma:

« Zeker... en waarom niet? »

« Gij denkt dat men mij zal binnen laten? »

« Natuurlijk. Zij laten mij nu doen wat ik wil. »

Het was de waarheid. Dien tijd was Norma Talmadge in de Vitagraph Studios een gaarne gezien persoontje.

De twee zusters gingen; Constance was zoo uitgelaten van plezier bij alles wat zij daar zag. In haar binnenste kwam de wensch op haar zuster te volgen in dezes voetstappen.

Zekeren dag kwam zij opgewonden tehuis en wierp 5 dollars in moeder’s schoot.

Mevrouw Talmadge zag verwonderd op.

« Wie gaf u die, kind? » vroeg zij.

« Die verdiende ik, Peg! »

Zij had in een film, bij een volgend bezoek aan het studio met Norma, een klein, zeer klein rolletje vervuld, en men had haar 5 dollars als belooning gegeven.

Van dit oogenblik af ging Connie regelmatig naar het studio en zij had de gelegenheid meermaals kleinigheden te vertolken.

Veel had zij niet te doen, maar nu, dat zij eenmaal begonnen was, droomde zij insgelijks eens iets te worden in de filmkunst.

En waarlijk, het kwam spoediger dan zij dacht. Daar zij steeds in het studio gezien werd, nam men haar aan als vast lid van de Vitagraph Stock Company.

Zij vervulde steeds minderwaardig werk; zij vroeg zich af of ooit wel de dag komen zou dat zij ook eens een groote rol krijgen zou.

Intussehentijd was Norma «star» geworden. In die dagen, voor den wereldoorlog, werden de Vita-graph-filmen in het buitenland zeer gewild. Er werd gezegd dat Europa al de kosten dekte en dat de Amerikaansehe verkoop zuiver winst was. Om die rede ook was men in Vitagraph opgezet met de Europeesche kritiek.

Zekeren dag, dat Norma het studio verliet, werd zij aangesproken door de bestuurder.

« Verschooning, Miss Talmadge, gij ontvangt zeker een massa brieven van uw bewonderaars? »

De jonge filmster glimlachtte.

« Een massa, zooals u zegt ik vind geen tijd om ze allen te beantwoorden; het zou schande zijn

nochtans deze menschen niet te schrijven, wanneer ze zulke schoone dingen zeggen. »

« Hoeveel brieven hebt ge deze week wel ontvangen? »

« Honderd twee en veertig. »

« Van vreemden? »

« Zijn er uit het buitenland? »

« Meer dan de helft komen van het Britsche volk.. »

« Zoo, zoo., wij geraken bekend, Miss Talmadge. Geen twijfel dat de Britten de Vitagraph-filmen gaarne zien. »

«Ik geloof dat ze een weinig van mij houden », lachtte Norma.

Ten huidige dage ontvangt Norma Talmadge meer dan 2000 brieven per week uit alle deelen van de wereld.

Een groot ueel komen van jonge vrouwen welke bekoord zijn om haar bevalligheid. Zij bekent dat deze brieven haar oprecht vreugde bezorgen.

« Ik gevoel mij waarlijk gelukkig bij het lezen dezer brieven » zegt zij.

Kort na dit gesprek met de bestuurder, gebeurde er iets dat sensatie verwekte in de filmwereld van Amerika. Het was bestemd om het leven der Talmadge’s te beïnvloeden.

De firma Triangle was gesticht met aan het hoofd de nu beroemde D. W. Griffitn. Een aantal bekende sterren waren aangenomen aan salarissen welke toen enorm schenen

M. Griffith was de eerste om de kwaliteiten der artisten te waardeeren, waarop hij vond dat een waardevol artist goed betaald moest worden.

Zekeren dag ging hij een cinemazaal van New-York binnen en zag Norma Talmadge op het witte doek. De titel van de film luidde: « A Neighbouring Princess ». M. Griffith stelde cr belang in.

Dien avond schreef hij een brief dewelke den volgenden morgen ais een bom in het huis der Talmadge’s binnen viel.

Norma las hem en staarde hem daarna meer dan een minuut aan. Dan reikte zij hem aan haar moeder.

«Peg,» zegde zij «wat denkt ge daar over?»

Mevrouw Talmadge las hem twee maal. De in-houd was kort en behelsde een aanvraag om bij Triangle te komen aan een salaris zoo groot dat het niet te gelooven was.

Mevrouw Talmadge legde den brief neer en wilde de kamer verlaten.

« Waar gaat ge heen, Peg? » vroeg Norma verrast.

« Uw goed inpakken, lieveling. Het is een lange reis en gij zult veel zaken noodig hebben. »

« Dus, denkt gij, dat ik moet aannemen? »

« Natuurlijk, kind. »

« Men zal zich toch niet vergissen? Zulk een hoop geld! »

Mevrouw Talmadge bezag haar dochter met trots.

« Mijn kind is dit waard » zegde zij fier. « Dit beteekent dat gij. beroemd zijt. Constance moet, helaas, het studio verlaten, maar zij zal ginder in het Westen, wel iets anders vinden..Wie weet!»...

« Luister, moeder. Ik neem het aanbod aan, maar op voorwaarde dat men Constance eens probeere een rol te laten spelen. »

( Wordt voortgezet.)

FABRIKANTEN EN WINKELIERS

Plaatst uwe aankondigingen in

Cinema- en Tooneelotereld

Officieel Orgaan van het Nationaal Verbond der Vlaamsche Tooneelmaatschappijen van België

Het best en meestgelezen Familieweekblad

Wanneer een Kinema in Uw woonplaats een

film

geeft, dan is het de schoonst

in Uw woonplaats vertoond

H ACKIN

Karthuizersstraat, 9A. — BRUSSEL

GROOT SUCCES!

„Harlekijnen in Zijde en Goud”

met Raquel Meller en

LIEFDE en

met Norma Talmadge

Drukk.«Neptune», Steenhouwersvest, 28, Antw.