'• VLAAMSCHE UITG AVE

•VERJCHUNT WEKELIJKS

EDMOND ROSTAND, schrijver van Cyrano de Bergerac

FILM-REVUE

Onze Biographien

ALICE BRADY

ri ka

LICE BRADY is geboren te New-York. Zij is de eenige dochter van William A. Brady, een der in Ame-meest gekende schouwburgbestuur-

Alhoewel Alice zeer veel nan muziek hield, gevoelde zij maar al te wel dat zij het in het operavak niet ver zou brengen. En toen haar vader haar zijne toestemming Weigerders. Hare eerste opvoeding genoot zij in een klooster van New-Jersey, niet verre van New-York gelegen, en werd nadien naar Boston gezonden om er de muziek te leeren.

Haar vader verafgoodde het groote opera en hij wilde dat zijn dochter zich in die loopbaan zou begeven.

de om tooneelspeelster te worden, ontvluchte zij het ouderlijk huis en sloot zich te Boston bij een rondreizend tooneelgezel-schap aan.

Mr Brady ontdekte al spoedig het verdwijnen zijner dochter maar zegde niets om haar niet te ontmoedigen, maar evenmin

OUVRAGES DE DAMES

OUVRAGES DESSINÉS

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, DENTELLES, JUMPERS

MAISON EMMA

Il ANDWERKEN

WOL, ZIJDE, KATOEN, BEDSPREIEN, TAFEL-KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBREIGOED, JUMPERS

Anvers, Rue Vondelstraat, 15, Antwerpen

garnitures'

• POUR

Fumoirs, Salons, Boudoirs Chambres à coucher V erandah Fauteuils - Club

11, Longue rue du Vanneau

(près du parc)

ill 111111111111111 III! I! 111111111 ’

MEUBLES

= Les plus grands Magasins en Belgique |

I 9 Longue rue des Claires 9 |

(près Meir) 5

Grand choix de garnitures. 200 salles à manger, j g chambres à coucher, salons, cuisines, verandah’s, g I bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc.

liaison Américaine

Meilleur marché qu'aillem s 1 Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. >. |

Magasin fermé

iMiiiiitniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiïi

Autos poui Cérémonies. Mariages, Baptêmes jl et Fêtes

Garage J & H. DEHU

Téléphone 3107

ïg 42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS H PRIX A FORFAIT

I J GxWJWVyOLs y,

zolZ ik,

000 oooei

ZEM £Efirg STRAAT

BRODERIES

DESSINS MODERNES

PERLAGES, BOUTONS, POINTSCLAIRS. PLISSAGE

M“ RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

TRAVAIL SOIGNÉ ET RAPIDE

.. ENGELSCHHOED GA .

VONDELSTR., 19

QAUS

(nabij St. Jansplaaisi

De laatste nieuwigheden in Vilten Hoeden

ünrje k,ßUS = Zîei Etalage

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

4*4 0

Hatban le Sage

A l’époque des Croisades, un juif de Palestine, Nathan, a vu périr sous les coups d’une bande de pillards, sa femme et ses sept fils.

Comme, dans son désespoir, il maudissait le ciel, un Croisé, poursuivi par des cavaliers Sarrasins, lui avait .jeté dans les bras une enfant dans ses langes, en criant: « Sauve-la des Musulmans ». Nathan, loin de songer à la vengeance, l’accueille.

Vingt années se passent. Sous le nom de Réclia, elle sera élevée dans la religion juive et passera pour la fille du vieil homme dont elle est idôlatrée et qu’elle idôlatre à son tour comme tout ce peuple vénère le sage Nathan. N’avajt-il pas donné encore récemment, il la prise de Jérusalem, une preuve de son immense bonté en payant de ses propres deniers la rançon libératrice pour des milliers de combattants chrétiens, réduits à l’esclavage?

Pendant une absence de Nathan, Rècha est sauvée dans un incendie par un jeune templier, Curd de Stauffen, qui s’éprend d’elle.

Cependant Nathan apprend incidemment que Curd et Rècha sont frère et sœur, tous deux enfants d’Assaad, frère disparu depuis longtemps du Sultan Saladin et qui s’était converti au christianisme.

Lorsque le jeune templier vient demander la main de Rècha, Nathan doit la lui refuser, tout en gardant son secret afin de ne pas détruire toute la vie d’illusion de sa Rècha adorée.

Alors le chevalier commet une vilénie: Il utilise les révélations d’une vieille servante de Nathan pour accuser le juif d’avoir élevé dans sa religion une enfant chrétienne.

Saladin — bien malgré lui — est obligé de faire arrêter l’homme qu’il considère comme le plus juste de son empire, car les chrétiens, qui veulent à tout prix reconquérir Jérusalem, prendront acte du premier manquement aux clauses du traité,pour recommencer la guerre.

<( Si je ne ratifie pas le jugement prononcé contre toi, celle cité va connaître à nouveau les horreurs de la guerre! Fixe toi-même ton sort, lui dit Saladin. Et le vieillard de répondre: « Que je meure, plutôt que des milliers de mes frères juifs, chrétiens, musulmans... »

C’est le moment choisi par le sultan pour témoigner sa magnanimité à Nathan et mettre à profit l’admirable leçon de générosité donnée par le juif sublime.

Pour que désormais tous les hommes vivent en paix, Saladin gracie et libère les templiers prisonniers, rend à la chrétienté le sépulcre de Jésus et fait appel à tous les hommes de /mne volonté pour que se lève sur l’humanité l'admirable aurore de la tolérance.

PROGRAMME du 7 au 11 SEPTEMBRE

1. Marche....M. Viot

2- L,es Poirjpiers

comique interprété par

” Les Gaillards „ de Grossly

3. Chant de Victoire et Marche dfc

Judas Maccabeur . Iiaendel

MaJhan le Sage

d'après le chef-d'œuvre classique de LESSING

PROGRAMMA van 7 tot 11 SEPTEMBER

1. Marsch....M. Viot

* Klucht vertolkt door

” De Kerels „ van Grossly

3. Zegelied en Marsch uit Judas Maccabeur .

. Haendel

naarhetklassiek meesterwerk van LESSING

Semaine prochaine

G ABETH HUG HEB

dans

LE FILON

comédie vaudeville en 5 parties

JLe Beau 'Voyage Bleu

Merveilleux voyage en Avion de Paris en Afrique

‘0 0444 0 4*4 04*404*4 0 <4

Halbem be Wij3e

Tèn tijde der kruistochten heeft Nathan een Jood uit Palestina, door de handen van een rooversbende, zijn vrouw en zijn zeven zonen zien vermoorden, zijn buis in vlammen opgaan. Vervloekend den Hemel voor dien ont/jettenden rampspoed, zal toch de Haat zijn groote ziel niet treffen, want als een vluchtende Tempelier hem een wichtje Loereikt hem bezwerend dit christen kind te redden uit de TTander der Sarrazenen, dan zal hij het opnemen en het als zijn eigen dochter op voeden onder den naam van Recha.

Twintig jaar gaan voorbij: Recha is opgegroeid als een bloem tusschen bloemen aanbeden door Nathan en zij ook heeft voor hem een blinde vereering zooals gansch een volk dat zijn groote wijsheid kent. Gaf hij ook geen bewijs van zijn opperste goedheid toen, na den val van Jerusalem, hij zelf het losgeld betaalde voor de christen strijders die als slaven werden weggevoerd?

Tijdens een afwezigheid van Nathan wordt Recha van een gewissen dood gered door een tempelier Curd van Stauffen die een vurige liefde voor haar opvat.

Intusschen verneemt Nathan dat Curd en Recha broeder en zuster zijn; beide kinderen van Sultan Saladin’s gestorven, broeder Assaad, die zich tot het Christendom bekeerde. Wanneer Curd dan Recha’s hand komt vragen moet Nathan hem deze weigeren en kan ook het geheim niet veropenbaren van Recha’s afkomst, wil hij gansch haar illuzie leven niet vergruizen.

Door Recha’s kamenierster ingelicht, dat Recha niet Nathan’s dochter is en tevens Christen is, klaagt Curd, ter wraakneming, Nathan aan van een Christen van zijn godsdienst te hebben misleid. De Tempeliers eischen de volbrenging van het met Sultan Saladin aangegaan verdrag, bedreigen zooniet met een nieuwen strijd tegen Jerusalem. En Nathan-de-Wijze, die zelf zijn vonnis vellen kan wanneer Saladin, die zijn vriend geworden is, hem die bedreiging veropenbaart, zal zich-zelf opofferen om duizenden zijner joodsche, christen en musulmaansche broeders te redden.

Getroffen door Nathan’s sublieme menschelijk-heid, geuit voor die scharen van secharistische menschen-kudden, geeft Saladin allen een bewijs van verdraagzaamheid, hij laat de nog gevangen Tempeliers vrij en geeft de Christenen Jezus graf weer, roepend allen op die van goeden wille zijn om een nieuw tijdperk van vrede, liefde en verdraagzaamheid voor de menschheid in te zetten.

04»4

asi

POUR AVOIR UNE BIÈRE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN HOM BEECK

BERCHEM - Tél. 5210

BIERES eu BOUTEILLES - en PUTS

LvS

WMÊM

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison BERTH Y

506, rue de l’Eglise, 106

FOUHFtUFtES

Arrangements — Réparations Conservation de fourrures

Prix avantageux

Travail soigné

Iale Aiiumuwm

12, rue Van Ertborn

Tel. 2921 ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai "FERODO”

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

La seule maison de la place fournissant aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

Champ Vlemmekjc. Ö ANVERS

FILM-REVUE

om haar te helpen. Hij was er vast overtuigd van dat zij er spoedig genoeg gansch ontmoedigd zou terugkeeren.

Alice Brady gaf het "tooneel voor de kine-ma prijs. Zekeren dag bood zij zich, uit den iiaam van haar vader in een studio aan en werd aangenomen, daar de oude heer Brady er goed gekend was.

ALICE BRADY in haar nieuwe Paramount film “ The Leopardess ”

Maar Mr Brady was hoegenaamd niet op de hoogte van den stap zijner dochter, en toen hij hem ter oore kwam, was Alice reeds eene ster.

En nogmaals had hij de goede ingeving van te zwijgen.

Maar sindsdien durft hij niet meer geloo-ven dat de kinema of het'fooneel zijne dochter zullen ontmoedigen.

Haar eerste film was « As ye saw ».

Andere meer bekende zijn: « Out of the Chorus», «The Fear Harket», «Miss Petticoats », «The Knife », « The Whirlpool », « The Death Dance », «The Better Half»,

« Her great Chance », « His Bridal Night», « Swiners » en « Anna Ascends ».

Alice Brady is op 20 Mei 1919 gehuwd met James Crane, doch hun huwelijk was niet gelukkig. Al spoedig was er sprake van echtscheiding en de dag der uitspraak werd haar zoontje, Donald, geboren. Sindsdien woont zij in een bungalow, in de omstreken van Hollywood.

•Om volledig te zijn hoeven we hier nog bij te voegen dat Alice Brady zwart haar en zwarte oogen heeft en 1.65 m. meet.

NEMO.

Ons Photohoekje

Lolly ontving gratis de photo van: Rudolph Valentino, formaat 16.5x21.5, na 45 dagen met een lief schrijven.

Douglas Fairbanks, formaat 16.5x21.5, na 75 dagen in de rol « The Thief of Bagdad »

Harry Pickford, formaat 16.5x21.5, na 60 dagen in de rol « Rosita

Constant ontving gratis de photo van: Harold Lloyd, formaat 27x31, na 7 w. Ed. Vcm Laok.en ontving gratis de volgende photo’s .

1 ) Asta Nielsen, postkaartformaat, na

1 maand en 16 dagen.

2) Lucie Doraine, postkaartformaat, na

2 maanden en 1 dag.

3) Frank (Mayo, formaat 18x20R na

3 maanden en 3 dagen.

FILM-REVUE

Vrije Tribuun

Ik vraag mij wel eens af, of sommige kinemas onzer stad nu eigenlijk kinemas zijn of bijeenkomsten van moeders met « baby’s ». Denkt u nu niet dat ik het heb op ’n kinema a National » of op een «Dixi»? Absoluut niet. Ik doel op ’n heel fatsoenlijke zaal en in ’t midden onzer stad gele-gen.

Toen ik overtijd in dien bedoelde kinema ook een vertooning bijwoonde, stond er aan den ingang in groote en vette letters: a Kinderen onder de 16 jaar niet toegelaten ». En... toen ik binnen was, zaten er minstens « vier » vrouwen met jankende en spartelende «spruiten» in de armen.

Die kinderen hebben tijdens de vertooning geen oogenbl k gezwegen. Vele menschen waren misnoegd, behalve de «ouvreusen» en zoo meer, die liepen zoo. heel ongegeneerd rond. En die menschen met die «baby’s»... zaten zoo heel onnoozel stil, zonder moeite te doen die kinderen te sussen.

Moeders met kinderen houden daarvoor ook wel van kinema, natuurlijk, maar, enfin, dat is nu toch geen reden om den avond van 2 à 300 menscheen te bederven.

Er is maar één middel: Afzonderlijke voorstellingen geven voor menschen metfj zuigelingen. Wat zoudt u daar eigenlijk van denken?

Solange.

AAN BON A

Waarom de tusschenpoos?... Wanneer wij, behaaglijk in een der gemakkelijke stoelen van de groote kinemazaal zitten, en er heel rustig de ydillen, dramas en tooneelspelen volgen, dan vergeten wij gewoonlijk degene die ons die beelden voorbrengt, namelijk: de operateur.

Geloof niest, eens het stuk afgedraaid of een deel er van, naar gelang de lengte van den film, dat de operateur niets te doen heeft, dan die zoo maar neer te leggen en een ander stuk te beginnen.

Met filmen moet men heel voorzichtig omgaan, zij moeten zorgvuldig ingepakt en bewaard worden, want zijn zij beschadigd, de verantwoordelijkheid is gewoonlijk voor den operateur. Voor die verzorging is er tijd noodig, de tusschenpoos.

En dan, denk niet dat de operateur onvermoeibaar is!

Wat ik erger vind dan die tusschenpoos, is een episodenfilm; daar draait men weken aan, en het behelst immer hetzelfde. Neen, om na te denken geeft men geen tusschenpoos, want hoeveel gaan na, hetgeen zij gezien hebben, hoeveel begrijpen de lessen, die zoo dikwijls in de groote levensschetsen besloten liggen en zoo goed op zichzelf toe te passen zijn. De meesten zien enkel het avontuur van den film, de pracht en de bekoring.

Zie, Bona, er zijn misschien kinema’s waar men overdrijft, maar tusschenpoos is onontbeerlijk!

Babusiau.

EEN ANTWOORD AAN J. G,

Daar u sedert eenigen tijd in «Vrije Tribuun» den strijd hebt gelezen over de Franschen en Amerikaansche filmen, en u, zooveel belang stelt, of liever, daar ge de Fransche filmen boven de Amerikaansrhe verheft, heb ik het genoegen u eenige woorden toe te sturen, aangaande deze kwestie. Opgepast, waarde heer, daar ge hetzelfde lot kunt ondergaan als onzen vriend Hooghuys, welke ook de Fransche filmen boven de Amerikaansche koos.

Ge spreekt in iw schrijven over de produkties «Kean» en «Grootmoeder», weet ge dan niet, waarde heer, dat deze filmen door geen Fransche Sterren gespeeld zijn? — Red) Wel werden deze banden in Frankrijk afgedraaid, maar Kean, werd vertolkt door Ivan Mosjoukine, de groote Russische filmspeler, en Groomoeder, door enze onvergetelijke Amerikaansche filmartiste, Mary Carr. (?? — N. d. Red.)

*t Zijn zeker prachtige banden, maar, de Fransche filmen komen bijna altijd op hetzelfde neer; altijd de treurspelen, — die zelfde karakters, — ik geloof, waarde heer, dat dit ook wel eens uw keel zal beginnen uit te hangen.

Nu eens gesproken over onze Amerikaansche filmen, welke ik bovenal verkies, en hoop, dat de lezers en lezeressen mijn meening zullen deelen. Vindt ge dan niet beter een band van:

Douglas Fairbanks, in « Robin Hood »;

Rudolph Valentino, in «De Sheik» en «Le Jeune RadjaL»;

Mary Pickford, in «De Kleine Lord»;

Mary Ghiibin, in «Mary (? N. d. Red) go Round», enz.

Zijn dat dan geen prachtige banden, wat wilt ge dan meer hebben?...

Regelmatig bezoek ik de pracht ge, goed ingerichte (filmzaal) kinemazaal «Alhambra», waar de meeste prachtige Paramount filmen worden gespeeld. U moet daarom nu niet denken dat ik de Fransche filmen achteruit zet! neen! ver van daar. Maar in dit schrijven wil ik u alleen iaten inzien wie van beide de schoonste en de meeste produkties voortbrengt, en wie er op filmgebied het meeste gevorderd is.

Dus, Waarde Heer, ik wil nu niet langer meer discuteeren, maar kan u verzekeren en ben er zeker van, dat de filmliefhebbers(sters) mijn meening zullen deelen.

Wat is nu, eigenlijk de kunst der Fransche sterren?

Een groot reklaam (zooals men bij ons zegt): « Groove lantaarn, maar klein licht. »

In dit schrijvën vraag ik u ook, tevens aan de lezers en lezeressen, mij *t niet ten kwade te zullen nemen, daar ik zoo kortbondig schrijf.

DE TUSSCHENPOOS

Ik ben in het geheel geen voorstander van de «tusschenpoos», gedurende de kinemavoorstel-ling. Vroeger waren er kinema’s die in het geheel geen poos gaven. Dan is men begonnen met eeri poos, en in vele zalen geeft men er twee. Dat s toch gansch ten nadeele van den bezoeker, die van een film wil genieten.

Wanneer men nu b.v. na de eerste poos, met een begonnen film wel en goed in gang is, dan komen die vervelende te laat komers de zaal overhoop zetten, en het publiek hun geest in de war brengen. Onnoodig te zeggen dat, bij het vervolgen van dien film, uw geest niet meer attent is. En dan geeft men nog een tweede poos ten beste.

Neen, gansch de vertooning zou ineens moeten doorgaan, dan zouden er gedurende en na de tweede poos zoovele bezoekers niet slapen (wel te verstaan indien men dan nog een nietswaardige film te zien krijgt.)

Maar gansch de schuld ligt niet alleen aan enkele bezoekers, maar aan de kinema-uitbaters zelf. Zij richten een buffet in hün zaal op, en dat trekt de snoeplustigen aan, zoo verdienen zij dan met die poos nog eenige stuivers meer.

En dan, om te eindigen, hebt gij het orkest. Eerlijk gezegd, dat geeft er ook wel eens den brui om, op tijd op zijn plaats te zijn.

FILM-REVUE

En dat alles ter oorzake van die tusschenpoos, wat misbruiken zijn daarmede reeds ingeslopen. Ik wenschte wel dat daar eens wat verandering in kwam.

Alice Pavor.

WAARDE BONA

Ik kom uw schrijven te lezen in de « Vrije Tribuun» van 22 Augustus, over de tusschenpoos in de k'nema.

Welnu, ik kan U verzekeren dat de tusschenpoos een groote noodzakelijkheid is, en ziehier waarom:

I ) U bent in de kinema voor het begint, goed, maar ik kom als het reeds bezig is, zoodus ik wacht tot de eerste tusschenpoos er is, of anders moet ik in den donkeren gaan zoeken waar een plaats open is. Natuurlijk alleman het last g maken waar ik voorbij kom;

2) U of Ik of een ander, moet een natuurlijke behoefte doen, als het stuk bezig is. Als men weet dat er een tusschenpoos is, wacht men natuurlijk tot het licht wordt, of anders is het weer hetzelfde als voorgaande. Gij verspilt een deel van den film en ontneemt altijd zekere scène aan den persoon waar gij voorbij komt. Als U dat al ondervonden hebt, dan zult U wel weten dat het heel lastig en niet aangenaam is, zoowel, voor U als voor het overige publiek.

Zoodus, Beste Bona, nu hoop ik dat U zult verstaan dat de tusschenpoos van groot nut voor het publiek is, n et waar?

Kismet.

EEN TELEFOONGESPREK MET MARS

— Hallo!

— Ja, met Maxino, de direkteur van de kine-met Marsio-Palace.

— Eindelijk, ik heb reeds negen keer uw nummer aangevraagd; den tienden keer is het dan toch juist. Ik zou van u wel eens i-ets willen weten, oude jongen. Hoe is het daar boven gesteld met de filmnijverheid? Maar dat zal wel nét veel beter zijn dan hij ons?

— Oh, neen, daar vergist ge u aan; ik heb nog niet veel goeds van de aardmenschen gehoord, trots hun vooruitgang. Denken ze daarom, dat het bij ons ook zoo is gesteld? Bij ons worden de •ware filmkunstenaars niet achtem:t gezet of minder betaald dan een lach-, spring- of revolverheld. Bij ons gebeuren niet die schandalen op filmgebied, die zeden- of aftruggelaarszaken, de de stille kunst haar naam als volksvermaak onteeren.

— Mag ik a. u. b. eens aan het woord komen; u gelijkt wel mijn schoonmoeder.

*— Nog een gruwel die bij ons niet bestaat. Het wordt tijd dat ik mijn hart eens lucht over de praktijken van de « beschaafde » aardmenschen. Die wezens, die de kinema straffeloos laten uitbuiten.

— A wel, mijnheer Maxino, ik kan niet anders zeggen, dat ge gelijk hebt. Ik heb alles genoteerd en zal dit in de « Vrije Tribuun » van het weekblad «Kinema- en Toneelwereld» laten opnemen.

— Welk weekblad, zegt u?

— « K nema- en Tooneelwereld »!

— Oh, ik dacht dat u een anderen naam zegde. «Kinema- en Tooneel wereld », ja dat is nog het eenigste goed, wat ik van de aardmenschen heb-gehoord. Nu, mijnheer, ik groet u, want de voorstelling in mijn kinema gaat beginnen, en bij ons. gebeurt dit altijd op de aangeduide uur.

— Goeden dag, mijnheer Maxino!

Alles op tijd; nog een goede deugd van de-Marsianen__

Het artikeltje gelezen hebbende, onder dek-naam van « Bona », in « Film-Revue » nummer 34, sprekende over tusschenpoozen, kan k niet nalaten, er mijn kritiek over te zeggen. Men moet daarom niet denken dat ik behebt ben dit laatste te doen.

Schrijver of schrijfster, wat het ook moge zijn, zal het mij wel willen vergeven.

Wat betreft het ineens afrollen van gansch de film, dit kan ik enkel goedkeuren in kinema’s, waar slechts dag- en avondvertooningen gegeven worden; d. w. z. dat de vertooning dan begint, wanneer de zaal vol is met bezoekers, en er geen enkel persoon meer toegelaten wordt.

Doch in k'nema *s waar men bestendige ver-tooningen geeft, zooals b.v. van drie tot elf ’s

namiddags, kan er geen spraak zijn, gedurende

een uur en een half, de zaal in het donker te

zetten. Wanneer men binnenkomt, en het is dom ker, dan krijgt men het eerste gereedste plaatsje, in afwachting op iets beters, als het klaar wordt, dus namelijk als één deel van den film is afgerold. Ten andere tegenwooridg duren de tusschenpoozen slechts enkele seconden, een tijdruimte, waarin men niet vlug het vorige vergeet.

D t is mijn gedachte, iets wat «Bona» mij niet kwalijk zal nemen. Excelsior.

EEN TOONEELTJE

Ik zit in een dér grootste kinema’s der stad. Naast mij vier be-sproete jochie’s van omtrent denzelfden ouderdom, misschien wel een vierling*; daarnaast de moeder, ook be-sproet. Voor mij de Heer; ouderdom omstreeks vijftig jaar, zware wenkbrauwen, gevuld buikje, dubbel onderkin...

Hij leest de « Film-Revue ». Plots een uitroep:

« z.. ziet.. e..eens w..wat schoon b..beèldeke, d.. dat is m.. Meri p..pik..pikford ». Men luistert; Heer laat programma zakken en ziet om. Daarna zijn broertje: « Neei..neewel d... d... datte is d... d..: douglas f... fairbank ». Men is aandachtig;

Heer laat programma zakken, ziet weer om, nu ietwat nijdig. Er verschijnt een woelige uitdrukking op het gelaat des gebuikten mans.

Het derde jochie: « z..zedde g..gij z..zot, datte is Ie.. le.Jewie ha..ha..haro!d le...loyd, zegge ze., ze... daar...daarte...tegen ». Men volgt angstig;

Heer laat weer programma zakken, onderzoekt met grim-norsche blikken het viertal. Oogenblik drukkende stilte.

Het laatste jochie: «go..go—gol’ie weet er a.. a..allemaal nik...nikske van, d..d..datte is Char... lie..chapl;n zie m...maar aan... aan... zen hoej.. hoejke! Men kijkt angstig toe, men verwacht een uitbarsring; vier broertjes, vier doddelaars, dat is kostelijk. Heer laat nu woedend programma zakken, staat woest op en bijt: « stommerikken» !

Waarop de moeder: «z...zeg es, a...alles wa...

Men giert, buldert! ƒ. G.

IETS OVER DE SCHAARSCHHEID DER FILMEN

Reeds menigmaal heb ik ondervonden, dat de filmen te dikwijls vertoond worden en raar of zelden krijgt men iets nieuws te zien. Aan welke oorzaak zou men dit kunnen toeschrijven? Is er dan zoo een groot te kort of gebrek aan nieuwe filmen? Voor menschen, die meer dan een maal per week de kinama volgen, is het waarlijk ongelukkig; ze zijn wel eens genoodzaakt een film twee maal te bewonderen. Ik zelf, ben reeds ge-

HMhmm

FILM-REVUE

noeg in het geval geweest. Natuurlijk komt het wel • eens voor, dat ik er aan houd een film voor de tweede maal te bewonderen. Bijvoorbeeld: «De

Sheick». Deze film is een waar prachistuk, waarin de sympathieke Rudolph Valentino zich zelf overtreft in kunst en spel. Zoon filmen worden gaarne nog eens terug gezien!

Nu, ‘ik hoop wel dat de toestand weldra zal beteren en de filmen terug zooals vroeger in overvloed op de markt zullen verschijnen.

Salomê.

EEN WOORDJE OVER DE FILMREGISSEURS

Reeds velen der kinema-liefhebbers, hebben in de « Vrije Tribuun », hun bewondering uitgedrukt voor dezen of genen filmartist(e), doch over de regisseurs wordi geen woord gerept! Ik vind toch, dat zij zooveel recht op bewondering en belangstelling hebben, als t is gelijk welke film-ster. Naar mijn meening verrichten zij toch het meeste deel van het werk! Wanneer een film in al zijn deelen uitmunt, en als prachtig beschouwd wordt, dan is er toch een groot deel daarvan aan den regisseur te danken.

Hoeveel geduld moeten zij wel niet uitoefenen met artisten, die hun rol niet goed begrijpen!

De schikking van den film en het verdeelen der verschillende rollen aan de filmartisten, alsook het bewerken van het stuk; dit alles is het werk van den regisseur! Daarentegen heeft een filmster alleen maar zijn rol aan te leeren en verkrijgt hij, naar gelang hij zich van zijn taak kwijt, een wereldberoemdheid. In tegenstelling met den regisseur, wiens naam ter nauwernood bekend wordt en welke toch evenzeer mag vernoemd worden!

Alsdan trek ik mijn besluit: De filmartist is de Kunst, maar de regisseur is het Genie!

Jupiter.

AAN BON A

Ik heb in V. T. uw schrijven gelezen aangaande de tusschenpoos. U vraagt u zelve af, waarom die tusschenpoos, wel zie hier mijn gedacht:

1 ) Om de vertooning een weinig langer te laten duren.

2) Om de mannen de gelegenheid te geven om eens te kunnen gaan rooken, want dit is Weer verboden en ook eens om wat te kunnen gaan drinken, als ik het zoo mag zeggen; want er zijn er veel die aan dorstziekte lijden, begrijpt U. Doch, al die dingen zijn voor mijn paart niet goed, als men naar de kinema gaat, is het om kinema te? zien; rooken en drinken kan men elders ook.

Maar wat ik niet goed lijden kan, is dit. Men speelt een stuk in vijf of zes deelen, men begint met het eerste deel en tusschen ’t eerste en tweede deel geeft men poos. Na de poos begint men met het tweede deel, tusschen het tweede en derde deel krijgt men één of twee at'irakties, daarna speelt men het stuk voluit. Dat vind ik een weinig te veel onderbroken; dit zou niet mogen zijn. Eerst het stuk voluit spelen en daarna poos, dat vind ik goed, en na de poos zooals het programma luidt.

U zegt nog de vertooning op één en een half uur gedaan maken; neen, dat mag ook niet. Eén poos is genoeg om ons oogen eens te laten rusten, want anders zouden we weer te vioeg op straat staan. U gaat misschien naar een kinema waar ze maar over één toestel beschikken, dan kan men nog al veel tusschenpoos hebben, doch meestal hebben ze er twee.

Dit is wat ik denk over tusschenpoozen.

Tobij.

Herinneringen uil Parijs

Zijn Zotfïi

Men had hem gezegd: « Gij kunt uw zoon zien in de film uitgegeven door het huis « Zed », en de oude man had zich begeven naar het adres dat hij in een voor ’t publiek bestemd kinemablad had gevonden.

Het was eene belangrijke firma het huis « Zed », en het heen en weer geloop van drukdoende lieden was een bewijs der groo-te zaken die er werden afgesloten. Mooie bureelen, bedrijvige blonde, opgesmukte en glimlachende bedienden.

Het mannetje vroeg om den bestuurder te spreken.

— Waarvoor?

— Het gaat over eene persoonlijke zaak.

— Mr. de bestuurder ontvangt alleen ’s Zaterdags.

En de goede man ging heen.

Hij kwam de daaropvolgende Zaterdag tdrug.

— W aarvoor?

— CTver eene persoonlijke zaak.

— Mr. de bestuurder ontvangt slechts op afspraak!

— Het gaat over... over... over eene belangrijke... zeer belangrijke zaak.

Men zou geloofd hebben dat deze zin met eene toovermacht begaafd was want, oogen-blikkelijk ging een vijftienjarige groom aan eene goedbewaakte deur kloppen.

Onze vriend werd binnengeleid.

Vanaf zijne intrede bekeek Maneer de bestuurder hem van kop tot teen: zijne schoenen waren niet gevernist, het hoofd was maar doodgewoon.

— Mijnheer, ik ben de vader van... Jack... Jack... de artist, die zich voor ééne maand gedood .heeft voor... voor... eene vrouw.

•— Ah! Het is wat onderstand die ge zeker komt vragen?

— Onderstand... hem... ik wil zeggen., ja... ziedaar... Mijnheer: het schijnt dat mijn zoon kinema speelde... Ik... ik heb dat eens gezien... in onze parochie... bij ons. Het was zeer schoon... maar ge weet, op den buiten, is men niet altijd gefortuneerd!...

— Hewel, wat wilt ge?

— Mijnheer, hoor mij aan... Ik ben oud... weldra vijf-en-zeventig jaar... En mijn zoon was alles wat mij overbleef... Is het waar dat ik hem bij u zou kunnen zien?... Hoor... ik zal hier komen... ik zal de vloeren kui-schen, ik zal al doen wat ge wilt, maar laat

FILM-REVUE

mij hier komen... alleenlijk om hem te zien... hij... mijn kleine... mijn lieve kleine.

De bestuurder tikte op eene tafelschel.

— Zeg eensd, Emile, leidt Mijnheer tot de affiches en zeg hen dat ze hem eene photo geven van de film « De Man met de Pop ».

De goede oude man begreep het niet....

Hij ging heen... Hij doorliep lange gangen; menschen liepen naast hem zonder hem op te merken.

Naast een raam bleef hij staan en op den koer zag hij verkleede lieden die een zekere aanval uitvoerden die hij niet begreep.

Mén gaf hem eene foto: ’t was wel die van zijn lach.

De print trilde tusschen zijne versteven vingers; tranen bevochtigden zijne oogen, rood geaderd door het vele weenen, en voor die stille smart stond de bediende, een oude zooals hij.

De bediende legde hem toen uit in wat die wonderbare kunst, die toeliet van de geliefde wezens terug te doen herleven, bestond, maar de oude begreep niet... Hij deed bovenmenschelijke pogingen om te begrijpen... hij hoorde nieuwe woorden... hij begreep ze niet.

Eene vrouw in werkkiel, draagster van ronde en platte doozen, liep hem voorbij.

— Ziehier, daarin bevinden zich de film. Uw zoon is in een dier doozen dààr.

— En zouden wij hem kunnen zien?

— Oh! dit is moeilijker, dat zoudt ge beneden, dààr, vlak bij de deur, moeten vragen welke kinema « De Man met de Pop » geeft. Dan zult ge hem kühnen gaan zien.

De arme oude schuddebolde het hoofd; nog immer begreep hij niet.

Toen hij bij de deur kwam die merT hem had aangeduid, vroeg, smeekte hij:

— M’n beste vriend... gij zult me mijn zoon wel kunnen laten 2ien, die dààr, in die doozen is!

De werkman begon te lachen en smeet de doozen in de auto, wiens motor van ongeduld stond te trillen.

Een metaalgeknars en het rijtuig verdween als een pijl, terwijl de oude vader, die nog immer niet begreep, in het rookzog strompelde, de armen gestrékt naar de doozen die zijn kind bevatteden. N.

Prijsberekening

De groots baas èener uitgeversfirma had bij zijn vriend een éénig meubelstuk opgemerkt, wat ten andere de trots was van zijn eigenaar, en praktisch zijnde, vroeg hij hem het te mogen laten figureeren in

een film die men juist aan ’t draaien was.

Het stuk in kwestie werd bereidwillig in bruikleen afgestaan en maakte eenieders bewondering gaande, vanaf de kenners tot de regisseur, de man aan de schatten van het studio-magazijn nochtans gewoon.

Eenigen tijd later ontmoette de groote baas zijn vriend, en daar er een lichtelijke verkoeling in hunnne voorheen zó vriendschappelijke omgang scheen te bestaan, vroeg hem de vriend:

— Maar wat hebt ge? Zijt ge boos?

-—• M’n beste vriend, ik zal rechtdoor zijn... Gij zijt hoegenaamd niet « chic »... ge hebt mij gezegd dat ge mij dit meubelstuk voor een mijner filmen zoudt leenen...

— Nu ja, ge hebt het toch gehad? Men heeft zelfs vergeten mij te bedanken en me eene kaart voor het proefrollen te zenden.

-— En dat noemt ge leenen?...

—Wat wilt ge dan nog meer?

— Gij hebt me vijfhonderd frank huurprijs gevraagd...

— Wel ja, ’t stond op de prijsberekening

van mijn regisseur. N.

Kinemsnieiiuisjes

JACK DEMPSEY. de kampioen-bokser, komt zijn kontrakt, hetwelk hij met een Amerikaansche filmmaatschappij gesloten heeft, voor twee jaren te verlengen. Volgens heft; nieuwe kontrakt moet Dempsey ze« bijgevoegde filmen voortbrengen.

BUSTER KEATON (Malec) heeft de cinematografische rechten gekocht van een Amerikaansche roman «Zeven Kansen», waarvan een theaterstuk gemaakt werd.

IN « THE SAINTED DEVIL » laat Valentino zijn danskunst zien. Hij neemt Helen D’Agy in zijn armen en draait met haar in een ouderwetsche ango. Dit is de eerste maal, sinds zijn film « De V er Ruiters van den Apocalypsus » dat hij met een dans doen mag hoe hij wil, dat wil zeggen dat hij zijn hart aan zijn geliefdkoosd spel kan ophalen.

DE KONING EN DE KONINGIN VAN ITALIE

zal men te zien krijgen in de komende film «The Bandolefo». Wij meldden reeds dat een film-gezelschap, waarbij Pedro de Cordoba en Renée Adorée, naar Spanje gingen om daar ’n echt stierengevecht op te nemen, alsook eenige tooneelen te draa en in de bergen. In een dezer tooneelen leverden eenige honderden ruiters, in bandieten gek’eed, uitstekend werk. Terwijl het gezelschap *e Madr d was, hadden zij de gelegenheid de Koning en de Koningin van Italië te filmen, welke daar juist op bezoek waren.

MILTON SILLS was voor het jaar 1923 de star welke het hardste werkte voor de stille kunst. Anna Q. Nilsson van haar kant was de meest aktieve ster van haar soort. Doch, Milton Sills mag zich beroemen in de grootste suksessen te zijn opgetreden zooals «Het Eiland der Verloren Schepen»; «Adam’s Rib»; «Dood voor de Wet»; «De Zee-Havik», enz. Deze laatste film schijnt een macht ge produktie te zijn.

FILM-REVUE

Harry Ryan Mary Gardner De vader van Harry De zoon van Harry

Tom Moore Anna Forrest Edmund Breese De kleine Russell Griffin

Een Losbandig Echtgenoot

(UN EPOUX LIBERTIN)

Soleil Levant Films

Rue Zérézo, 19, BrusseUNoord

EEN LOSBANDIG ECHTGENOOT is de fijnste en de schoonste dramatische comedie, welke tot hiertoe Tom Moore heeft voortgebracht.

Vertolking en tooneeischikking zijn van een bijzondere hoedanigheid, waar» door, wij zijn er van overtuigd, alie kine-ma’s, welke deze productie aankondigen, een groot succes tegemoet gaan.

In één woord, EEN LOSBANDIG ECHTGENOOT is een prachtig werk.

FILM-REVUE

Kinemabrievenbus

CLEMENT POULIARD. — i. Lan Tel-legan, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U. S. A.

2. Ralph Ince, zelfde adres als voorgaande.

3. Beiden zijn in de Engelsche taal te schrijven.

KARA TETE. — 1. William S. Hart, adres: Bates and Effies Street, Hollywo#! (Cal.) U. S. A.

2. Reginald Denny, adres Universal Studios, Universal City (Cal.) U. S. A.

3. Mabel julienne Scot, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U. S. A.

N. B. De twee eersten zijn in de Fransche of Engelsche, de derde in de Engelsche taal te schrijven.

LUCIANO. — 1. Die advertentie is onmogelijk in de « Brievenbus » noch cc Vrije Tribuun » te plaatsen; gelieve eens zelf naar ons bureel te komen.

2. Hierover is voorloopig nog niets bepaald, doch denkelijk zal aan die prijs niets veranderd worden.

3. De te hooge onkosten hebben ons verplicht hier voorloopig van af te zien.

DOLLY. — i. Betty Compson, adres: c/o, Paramount Pictures, 6284, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) I’. S. A.

2. Mary Pickford, adres: Hollvwood

3. Richard Talmadge, adres: Grand Ascher, 1438, Gower Street, Las Angeles (Cal.) U. S. A.

N. B. Zenden allen gratis de hun gevraagde photo.

MINERVA. — I. Mary Miles Minter, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard. Hollywood (Cal.) U. S. A.

2. Edna Pronciane, adres: 402, A. West-lake Terrace, Los Angeles (Cal.)

3. Mary Pickford: zie adres antwoord 2 aan Dolly.

N. B. Zenden allen gratis de hun gevraagde photo.

EXCELSIOR. — U zegt niet wat u over Maurice Costello en Alberto Capozzi wenscht te weten.

CHULO'SA. — I. Fitzv Ridgway, adres: c/o 6015, Hollywood Boulvard, Hollywood (Cal.) U. S. A.

2. Doris Kenyon, adres: 850, West End Avenue, New-York-City (Cal.) U. S. A.

3. Beiden zenden gratis de hun gevraagde photo.

N. B. Gelieve ons uw naam en adres te doen kennen alsmede fr. 1.— in postzegels

op te zenden en we zullen u de gevraagde boekjes opzenden.

LEOPOLD EN VICTOR. — 1. Marion Davies is nog ongehuwd en niet verloofd; zij zendt gratis de haar gevraagde photo, in de Engelsche taal te schrijven, adres: Cosmopolitan Productions, 127th. street, 2nd Avenue, New-York- City (LT. S. A.)

2. Rudolf Valentino kan in de Fransche of Engelsche taal geschreven worden; adres: c/o Paramount Pictures, 6284 Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U.- S. A.

LOLLY. I. Die photo van Rudolf VahfJ tino stelt hem voor in de ParamountfifiL « Monsieur Beaucaire », die hij juist komt te voleindigen.

2. Viola Dana, adres: 7070, Franklin

Avenue, Los Angeles (Cal.) U. S. A.

3. Georges Biscot, adres: 3, Villa Etex. Paris.

N. B. Er worden-per week maar drie vragen beantwoord.

R. P. — Rita Joli vet is te Parijs geboren; zij maakt haar ouderdom niet bekend; adres: c/o 3, rue de Rocroy, Paris.

TOM MIX. — i. Betty Compson: zie adres antwoord 1, aan Dolly.

2. Bébé Daniels, adres: Realart Studios, Occidental Boulvard, Los Angeles, (Cal.) U. S. A.

N. B. Beiden kunnen in de Engelsche of Fransche taal geschreven worden en zenden gratis de hen gevraagde photo.

EMMY. — I. Suzanne Christie zendt hare photo tegen vergoeding van 2 frank.

2. Betty Balfour, adres: 41, Graven I Park, Willesden N. W. (England).

3. Baby Peggy Montgomery, adres: c/o Principal Pictures Studios, 7200, Santa Monica Boulvard, Los Angeles (Cal.) LT.

ALICE PAVOR. — I. Norma en Constance Talmadge, adres: United Studios, 5341, Melrose Avenue, Los Angeles, U.S.A.

2. Nathalie Talmadge, adres: c/o Buster Keatori Studios, Hollywood (Cal.) U. S. A.

We hopen dat u ditmaal gelukkiger zult zijn.

3. Het is een feit dat er over de kinema-artisten dikwijls van belanghebbende, zijde vele verzinsels m de wereld worden gestuurd. U vergist u in de namen met Rudolf Valentino’s huwelijk: het was zes uur na zijn huwelijü met Jang Acker, zijne eerste vrouw, dat de huishoudelijke vrede al verstoord was. Zijn tweede huwelijk, met Winifred Hud.iut (Nathalie Rambova) is gelukkiger.

N. B. Die briefhoofdteekening is, ons inziens, zoowat van de futuristische school:

FILM-REVUE

iets typisch eigenaardig. We hopen dat u zich tijdens uw verlof goed vermaakt hebt en bij gelegenheid zullen we zelf de land-schap teekening wel zien. Uwe bijdrage voor de « Vrije T ribuun » is opgenomen en we hopen er nog meer te ontvangen.

LOTUS. — Huguette Duflos is nog steeds aan de « Comédie Française » verbonden; adres: 12, rue Cambacérès,

Paris.

ROSE MAY. — Die beslissing is van bestuurlijken aard geweest; indien u tusschen ( prijswinnars niet zoudt zijn, dan spijt het ons, doch we wenschen u dan meer geluk voor de volgende maal.

SOLANGE. — i. Constance Talmadge heeft goudblond haar en bruine oogen; zij meet 1 m. 65; voornaamste filmen: « The Love Expert », « A virtuous Scamp »,

« East is West ».

2. Het beroepsgeheim verbiedt ons die naam kenbaar te maken.

3. Tot nu toe is het nog niet uitgemaakt of Olive Thomas zich zelfmoorde of per vergissing het vergif innam.

N. B. Uwe o pmerking over de «Babies» is in de « Vrije Tribuun » opgenomen. Beste groeten terug en welgemeenden dank voor de aanbeveling van ons blad aan uw nichtje.

A. D. — Wat u vraagt is totaal onmogelijk, doch we raden u aan de artisten u hunne photo op uw naam « Poste Restante » te doen zenden. Wendt u hiervoor tot het eerste beste postbureel alwaar men u zal inlichten.

KID ROBERTS. — 1. Georges Carpentier voornaamste filmen: « A Gipsy Gentleman », « The Wonderman »; adres: 4, rue Chambiges, Paris.

2. Georges Biscot, voornaamste filmen: « L’Orpheline », « Le Fils du Flibustier », « Vindicta ». adres: 3, Villa Etex, Paris.

3. France Dhélia, voornaamste filmen: «La Sultane de l’Amour», «La Garçonne», «LTn Drame aux Folies-Bergère ». Adres: 97, rue Jean Jaurès, Levallois-Perret (France).

N. B. Zij zenden allen hunne photo tegen vergoeding van 2 fr.; er worden per week maar drie vragen beantwoord.

CONSTANT. — i. Filmakteurs ondervinden allen veel last aan de oogen door het krachtige studiolicht.

2. Zekere overdag gedraaide tooneelen worden dikwijls nog met schijnwerpers belicht; in het studio wordt er uitsluitend met eene electrische belichting gewerkt.

3. Bij het opnemen bekomt men eerst een negatieve film; die wordt ontwikkeld en

daarvan trekt men de positieve film af die in de cinémas ter af rolling gebezigd wordt.

AURORA. — i. Van welke maatschappij was die film? want er bestaan drie banden van dien naam.

2. Alla Nazimovä dient in de Engelsche taal geschreven te worden; adres: 6124, Carlos Avenue, Los Angeles, (Cal.) U.S.A.

3. EHouard Mathé is in 1886 geboren; adres: 15, rue Hégésippe Moreau, Paris. Heeft donkerbruin haar en dito oogen.

N. B. Wees welkom in ons midden en we hopen dat U in de « Brievenbus » evenveel genoegen zult scheppen als in uw nichtje.

JOSEPHINE OTTELOHE. — 1. Ether Glayton is in de Fransche of Engelsche

taal te schrijven; zendt gratis hare photo; adres: Lasky Studios, 6184, Selma Avenue, Hollywood (Cal.) U. S. A.

2. Rudolf Valentino heeft gitzwart naar; hij die schreef dat Rudi blond is, schoot een formidabele kemel.

NEMO.

N. B. Vragen enz. na Zondag binnengekomen, worden in het volgend nummer beantwoord.

Kinemanieuuisies

LOS ANGELES... TE NICE. — De heeren André en Jean Legrand staan aan het hoofd eener zeer belangrijke maatschappij, dewelke te Nice een reusachi ge studio gaat oprichten. De maatschappij heeft aldaar de gronden aangekocht, gekend onder den naam « La Victorine », en waar vroeger reeds Louis Nalpas een f lmstad wilde neerzetten. Het kapitaal hier voor noodig zou 12 millioen frank zijn. Deze nieuwe filmstad zou insgelijks Los Angeles genoemd worden en een oppervlakte beslaan van 140,000 meter vierkant.

Alles zou ingericht worden naar de laatste moderne techniek. Als bijzonderheid dienst vermeld dat er zes straten worden gemaakt om telkens, voor de gelegenheid, gefilmd te worden; drie van New-York en drie van Londen: één straat met een rijk uitzicht, één handelsstraat en één arme straat, voor elke stad. Deze filmstad wordt gebouwd in ijzer en gewapend beton en men rekent er op hiermede klaar te zijn einde November.

NA EEN MENIGTE onsympathieke rollen vertolkt te hebben, gaat Wallace Beery meer en meer «brave» personen op het doek voorstellen. Wij hebben hem reeds gezien als «Richard Leeuwenhart». Nu zal hij een andere «brave» kerel vertoonen en wel in een nieuwen film «The Red Lily» (De Roode Lel e); deze rol is weliswaar een apache, maar nietteming een sympathiek figuur.

NAAR WI] VERNEMEN zal de nieuwe pro-duktie van Sessue Hayakawa, voor dewelke hij te Antwerpen een:ge tooneelen heeft komen opnemen, reeds in de maan Oktober op de markt komen. De titel is bepaald vastgesteld en heet: « J’ai tué ».

FILM-REVUE

Vijftien Frank per Uur

(QUINZE FRANCS A L’HEURE)

Tooneelspel met

Jacqueline Logan en Walter Hiers

Te Zaonia, kleine Amerikaansche stad, die onlangs gesticht is, op 12 mijlen van Los Angeles, tracht eeç brave, naieve jongeling, Jimmy Kirte, reeds maanden voor de algemeene welvaart, gebruik te maken, om 100 fr. per week te kunnen

huwen. Om tot dit doel te geraken, begint onze held de nullen van zijn cijfer van uitgaven weg te laten, en door zich met durfkracht te wagen aan een liefde-idylle met zijn gebuurmeisje Jacqueline Sm th, dochter van, een bankier.

verdienen en dit niet zonder den spotlust op te wekken van zijn evenaasten. Ondanks alles, tobt onze dikke jongeling zich af, zijn winsten te vermeerderen, en spiegelt zich steeds een rijke toekomst voor. Ongelukkiglijk:s hij maar een arme cafébediende, bij een vrekkigen baas, en dit belet hem zijn ijdele voorspiegelingen te verwezenlijken. Nochtans, zekeren Zondag, breekt Jim zich het hoofd met het volgend problema: Met 150 fr. besparingen, kan ik zeker het handelsbedrijf aanvatten, en een rijke burgersdochter

Maar helaas, deze die sympathie voor Jimmy gevoelt is verloofd met Edward Gomery, makelaar van onroerende goederen. Hij is ook een der voornaamste beschimpers van den armen barknecht, die zijn hoop op Jacqueline niet zal opgeven.

Een maand later, neemt Jimmy, om zijn winsten te vergrooten, de plaats aan van nachtwaker op de bank Smith, en biedt aan degene die hij bemint een autoritje van 2 uur aan. Hij heeft deze auto gehuurd aan vijftien frank per uur. Jac-

FILM-REVUE

queline neemt aan, en dit aangenaam uitstapje, wordt verstoord door een « panne », die de duurtijd tot 24 uren doet stijgen! Daarbij komt nog, dat middellerwijl, dieven in de Bank gedrongen zijn en zich meester hebben gemaakt van een groote som gelds. De omstandigheden, kortom

ken Jimmy en Jacquelinne, de voorraadkast van den auto, en vinden er in plaats van materiaal een werkelijken schat.

De inbrekers der bank, op zoek zijnde naar hun auto, laten zich door deze twee verliefden verschalken. Jim weet ze in bedwang te houden en aan de politie af

alles, duiden jimmy aan, den diefstal bedreven te hebben met voorbedachten rade. Hij wordt beschuldigd van gelddief-stal, tweedens van de dochter van den bankier te hebben geschaakt, en derdens, een auto weggekaapt te hebben van de meest gekende garage van Los Angeles.

Maar de Voorzienigheid beschermt oms de geliefden. Bij de panne, doorzoete leveren. Men ontdekt ook dat Gomery hun handlanger was. Het is Jim nu die de premie voor de aanhoudingen der dieven trekt. Eenigen tijd later zien wij den sympathieken Jimmy, zijn bruid ten altaar leiden, hij wordt een der meest geziene personen van de stad, en niemand lacht nog om zijne dwaze heerschzucht.

ommunt

Rue Neuve, 48, Brussel

FILM-REVUE

[SU CINE-ROMAN HH

• (To Have and to Hold) (Le Favori du Roi)

SuperprodukHe Paramount Voorgesteld door Adolphe Zukor.

Scenario van Ouida Bergère.

Novelle van Mary Johnston Vlaamsche bewerking van Ed. Neorg.

Lady Jocelyne .... Betty Compson

Ralph Perry .... Bert Lytell

De Hertog van Sommerset Theodore Kosloff

James I, Koning van Engeland Raym. Hatton

(3e VERVOLG)

Wanneer Jocelyne later haar herinneringen te binnen riep, dan zag zij voor zich: een soort estrade; tweemaal werd haar een vraag gesteld, waarop zij in verwarring «ja» antwoordde, daarna eenige toejuichingen, eenige woorden van den Gouverneur, dewelke zij nauwelijks verstaan had, en... zij was vertrokken aan den arm van een onbekende, welke, voor de wet, haar echtgenoot was... Beiden dan hadden haar pak gaan halen, hetwelk zij een oogenblik tevoren op hei gras had laten liggen... Daarop hadden zij den weg naar de planterij ingeslagen, zonder een woord te spreken.

De Kok-factotum had het half dozijn mannen, welke onder zijn bevelen stonden, voor de woning gerangschikt, tegen dat het jonge paar tehuis kwam.

Wanneer zij deze lieden, slordig en vuil gekleed, op haar zag toetreden, om haar de hand te drukken, zag Jocelyne opnieuw de werkelijkheid en was achteruit getreden. Wanneer zij de woning binnen trad stond zij tegenover Sparrow.

Deze, met den bevalligsten glimlach, maakte een diepe buiging.

« Het doet mij aangenaam », zegde hij, « mijne nieuwe meesteres te ontvangen. Onze kapitein heeft groot gelijk gehad zulk lief vrouwtje te nemen. Hij heeft zich wel rekenschap gegeven, dat een echtgenoote hem beter past dan mij, want nu kunt gij het eten gereed maken; en zie, gij komt juist op tijd om deze twee hazen te stroo-pen. Indien ge wilt, zal ik u eens laten zien hoe gij dit doen moet.»

Op hetzelfde oogenblik duwde hij Jocelyne de twee dieren, onder den neus, dewelke hij achter zijn rug verborgen hield.

Jocelyne sprong achterwaarts. De beweging en de kleine speech van Sparrow zou eenieder doen lachen hebben, maar Jocelyne was in geen toestand om dit kluchtig op te nemen.

Zij vestigde haar blik op Parry, om dezes be-beschernrng in te roepen. Het was nu de eerste maal dat zij de jonge goed aanzag, sinds men hem haar tot echtgenoot gegeven had. Zij voelde dan ook dat hij alleen haar beschermen zou.

Parry nam Sparrow ernstig onder handen:

«Neem goed in acht, oude jongen, dat ge met

zulke gekheden niet meer voor den dag komt. Denkit ge er soms in werkelijkheid aan, om uw werk uw meesteres op te dragen? Neem die dieren spoedig met u naar de keuken; levend zijn. dia beestjes minder dom dan gij. »

De oude matroos stond verstomd en verwijderde zich, niet zonder eenige verwenschingen tus-schen de tanden, dat de vrouwen zijn kapitein zoo veranderd hadden.

Perry al lachende zag hem na en zegde:

« Nog een, Jocelyn, op wie ge geen aandacht moe!: slaan. Door u hier te zien verliest hij nu eenige vrijheden dewelke ik hem toegestaan b~

Hij opende een deur en geleidde Jocelyne in een aangenaam vertrek; een heiligdom voor Perry wan'! hij zelf bewoonde het en' had dit netjes en smaakvol gemeubileerd.

« Zeer eenvoudig », sprak hij, « maar uw tegenwoordigheid zal het versieren... Sta mij toe dat ik mij eenige oogenblikken verwijder.»

Jocelyne zag niets; op al de woorden welke er uitgesproken werden had zij enkel dit verstaan:

« onze kamer » — Ah! Hoe verwenschte zij de domheid van zich ingescheept te hebben op het schip der verloofden. En zij kwam in opstand van een gevaar ontloopen te hebben om een ander te, gemoet te gaan! Van wie was zij nu de vrouw?...

Zij wist het nauwelijks... Van een kapitein!.. Kapitein van wat?... Van avonturen met gemaakte

edele houdingen?

Wanneer zij opkeek zag zij dat zij alleen was.

Zij wierp een blik rond de kamer; het eerst wat zij opmerkte was een wapenschild waarop een dolk schitterde.

Op hetze.fde oogenblik kwam Perry binnen met eën plateau, dewelke hij zelf versierd had. H/ plaatste dit op een tafel, nam twee glazen en opei\ de een flesch.

« Ziehier een wijntje, van de laatste der drie flesschen welke ik uit Engeland medegebracht heb. De eerste heb ik geledigd bij mijn aankomst alhier om mij moed in te spreken; de tweede heeft gediend voor onze gekwetsten, na een harden strijd met de Indianen; de derde heeft een meer glorierijke bestemming: drinken wij, mijn waarde echtgenoote, op onze gelukkige vereeniging, en op onze kinderen, welke de hemel ons zenden zal tot den roem van Engeland. »

Jocelyne, hoe meer Perry sprak, trok zich achteruit. Verschrikt stamelde zij:

« Mijnheer, ik heb mij aan u toevertrouwd als aan een. delman. Ik geloof toch niet dat gij uw rechten zult doen gelden, als een echtgenoot van een fantazie-huwelijk. Weet in elk geval dat ik een meisje van edelen bloede ben, en dat ik mij verdedigen zal tegen elk geweld. »

Daarna hoorde men een dof gerucht. Al sprekende was Jocelyne tot aan den muur gekomen en daar had zij den dolk van het wapenschild gegrepen, dewelke echter uit haar hand viel.

Zij boog zich echter niet om hem op te rapen; zij zag nu op het gelaat van Perry een waas van droefheid en beleediging. Het was hij welke het wapen greep en waarvan het lemmer tusschen beiden schitterde. Werktuigelijk speelde zijn vinger

FILM-REVUE

op de punt er van, zeggende, goed meester van zich zelve:

« Ik bid u, mevrouw, windt u niet op. Ik dacht dat gij mijn aanbod, om met mij deze woning te deelen, anders zoudt opgenomen hebben, om het droevig bestaan van een kapitein te verzachten. Gij hebt niets te duchten of te vreezen. Ik zal u bevrijden van mijn tegenwoordigheid d:e u zwaar weegt. Indien ge echter iets mocht noodig hebben, gel.ef mij te roepen ».

Hij boog diep en ging henen, na in de handen van Jocelyne de dolk gelegd te hebben.

De toon, de houding van Ralph Perry, de eerbiedige woorden, waarin een zekere droefheid lag, hadden het meisje getroffen. Zij bezag met ver-à rdering het wapen, hetwelk hij haar terug ge-" en had, als om te zeggen dat zij zich ten alle tijden verdedigen kon.

Zij had het gevoel alsof zij zich dom gedragenhad, tegenover deze jonge man, welke haar onder zijn bescherming genomen had. Zij deed een beweging naar de deur om nu eens vrij uit met hem te spreken. Zij voelde zich gedrukt. De vele aandoeningen hadden haar gebroken. Later, morgen misschien, zou zij de gansche waarheid zeggen. Voor het oogenblik wilde zij eenige uren rusten. Doch, voor alle zekerheid, plaatste zjj een tafel voor de deur, zorg dragende, niet het minste gerucht te maken. Zij proefde éérst eenige vruchten, voor haar daar gebracht, legde zich daarna neer, niet op het bed, maar op een soort divan, dewelke in een hoek der plaats stond. Een weinig later sliep zij in.

Ralp Perry, van zijn kant, haar verlatende, bleef in gedachten staan. Hij zag voor zich, op den grond, een handschoen liggen, welke Jocelyne laten vallen had. Hij raapte haar *op en bewonderde niet alleen de fijnheid er van maar tevens de aangenamen geur, welke er uit opsteeg. Zijn eerste beweging was haar terug te brengen naar de eigenaresse... een voorwendsel misschien om het gesprek te hervatten. Doch, hij bedacht

h, en stak de handschoen tusschen zijn wam-

Op hetzelfde oogenbl k verscheen Sparrow. Zijn nieuwsgierigheid, aangaande de verandering van zijn meester, moest bevredigd worden. Hij vroeg -dan ook gemeenzaam.

« Welnu, kapitein, is de jonge vrouw gelukkig met haar lot. Geen een der vrouwen, welke de « Luipaard » mede bracht, zal een echtgenoot gevonden hebben zooals u».

De jonge man was niet gestemd om met zijn factotum een vertrçuwelijk gesprek aan te gaan.

« Houdt die aanmerkingen voor u zelve! » antwoordde hij kort, « en vooral maak geen gerucht. Mevrouw is, van zoo n lange reis, vermoeid en heeft rust nood;g. Ik £a een oogenblik naar buiten. Neem goed aandacht dat ze soms iets mocht noodig hebben, maar, pas op haar eerbiedig te behandelen.»

Sparrow antwoordde niet maar dacht:

«Ziedaar, wat de vrouwen kunnen! De Koning zij vervloekt, ons zulke lading gezonden te hebben! Maar, bovenal zij gevloekt, alle vrouwen! Wat waren wij gelukkig zonder hen! Wat zal ons nog overkomen!»

Perr3' dwaalde langs de velden. Hij trachtte zich te kalmeeren, hij die geen opgewonden zenuwen kende.

« Zonderling gedacht » mompelde hij, « deze onbekende gehuwd te hebben. Wie is zij? Wat

komt zij hier doen?.. Waarom is zij ingescheept op het sch.p der verloofden, daar zij een afschrik heeft van dit huwelijk?... Van edelen bloede, heeft zij gezegd. Neemt zij mij dan soms voor een gemeen arbeider. Van adel, t laat ons dit aannemen, maar welk geheim omringt dan haar leven?»

Dit geheim begon de jonge man belang in te boezemen, evenals de wilskracht, welke hij in de oogen van het jonge meisje gelezen had.

Zijn eerste doel, wanneer hij terug in de woning kwam, was, Sparrow te ondervragen.

« Neen » antwoordde deze, «zij heeft niets gevraagd. Ik heb haar zelfs niet hooren ronken... Uw avondmaal is gereed, kapitein».

«Het is goed... ook heb ik u niet meer noodig, mijn vriend. Gij kunt gaan slapen.»

Alleen gebleven, sloop Perry naar de deur en legde zijn oor er tegen om te luisteren. Het was aan de andere zijde dood stil. Hij zette zich daarna in een hoek en zocht tevergeefs den slaap.

Den volgenden morgend gaf hij zich rekenschap dat het er in zijn woning vroolijker moest uitzien.

« Sparrow » zegde hij, « gij en uwe mannen gaat deze woning eens goed reinigen en opfris-schen. Daarna gaat gij eenige groene bladeren en bloemen halen om de muren en tafels te versieren. Vervolgens gaat gij allen naar de rivier een bad nemen, opdat ge wat zuiverder voor den dag zoudt komen. Vooruit nu en wat vlug! »

Bij al deze onverwachte bevelen hief Sparrow de oogen ten. hemel, als om deze te smeeken zijn meester zijn zingen terug te gevnn. Maar, er viel niet te talmen, het bevel was formeel. .

Jocelyne was, bij de eerste zonnestralen ontwaakt. Zij had een goeden slaap gehad. Haar blikken zagen in het ronde waarop zij de tafel voor de deur zag staan. Zij herinnerde zich. De barrikade stond op haar plaats, niemand had ze aangeraakt. Haar gast, haar «echtgenoot» had het bewijs geleverd van zijn eerb ed voor haar. Zij deed de barricade weg, opende de deur, waarop een aangename geur haar tegen woei. Zij zag voer zich allerlei bloemen en planten verspreid, het was als een heerlijken tuin. Langen tijd bleef zij dit aanstaren en voelde in haar hart een andere wereld geboren worden. Een gerucht deed haar opzien en zij zag eenige mannen, een bijl op de schouders, geleid door Perry.

Zij werd verlegen om haar vrees, om haar woorden, om haar handelingen, besloot aan dezen man alles te openbaren. Doch, voor alles was zij vrouw en wilde zich eerst opschikken.

Zij zocht in het pak, hetwelk zij mede gebracht had een vond een. gansche garde-robe, door Béatrice goed gekozen. Zij koos een der rijkste klee-dngen hetwelk haar het Hof herinnerde, en tooide er zich mee.

Wanneer zij gereed was wierp zij nog een blik in den spiegel; op het punt zijnde buiten te gaan, werd er op haar deur geklopt. Daarop herkende zij de stem van Perry:

« Kent gij u waardig, mevrouw, het maal met mij te deelen, of hebt ge liever dat men het m uw kamer brenge? »

« Neen, mijnheer, ik wil mij niet gevangen houden » was haar vriendelijk antwoord. «Ik kom, doch, vraag u de gunst nog een oogenblik te wachten.»

Wanneer zij, een* weinig later gereed was, zag zij op de tafel de dolk l ggen, waaraan zij sedert lang niet meer dacht. Glimlachend nam zij het wapen cn stak het bij zich. Vol bewondering bezag zij de wel versierde plaats.

(wordt voortzet)

FILM-REVUE'

Een tooneel uit dezen prachtfilm

ARTISTES ASSOCIÉS -- 18, rue Arenberg -- BRUSSEL