TTitcravß « Cinema- en Tooneelwereld »,

«T fîrtnhpr 1Q23

CtNEMAWERELD »

De Mode op het Witte Doek

Van overwegend belang voor het succes van een film, wiens scenario ten hui-digen dage in weelderige middens speelt, is de mode der toiletten welke de filmdiva’s er in dragen.

Hoe nietig, op het eerste zicht, de invloed eener zekere kleedij op het succes van een band kan zijn, toch zijn de toiletten der filmsterren een waar aantrek-kingspunt voor een groot aantal toeschouwers, en meer hoofdzakelijk (natuurlijk) voor het zwakke geslacht. Zelfs kennen wij zekere dametjes die bizonderlijk naar deze of gene film gaan zien, alleenlijk... omdat zij weten dat er de vertolksters mooie toiletten in dragen. Scenario, vertolkers, spel, regie, is voor hen van ort dergeschikt belang.

De sierlijkheid in den film is eene der geloofspunten van den Amerikaanschen filmregisseur, die, om hem voor te lichten, en met raad en daad bij te staan, vakmen-schen ter zijner beschikking heeft.

Zekere toiletten zijn somwijlen buitensporig, maar zij zijn zóó goed gemaakt, en voornamelijk zóó goed gedragen, dat het eene begoocheling voor de oogen is en dat wij er dikwijls de zwakheden van het scenario door vergeten.

Wat men bizonderlijk in de Ameri-kaansche film dient op te merken is dat de filmregisseurs er zich op toeleggen hunne vertolkers, in alle schoonheid, voor het publiek te brengen.

Een feit staat vast: ons publiek, en hierdoor verstaan wij hoofdzakelijk het vrouwelijke, houden meer van Amei kaansche filmtoiletten dan van Fransche, alhoewel het in den mond is dat de Parij-zer toiletten overal « primus » zijn, waarin dan ook weer veel waarheid ligt.

En nochtans, zijn de Fransche artisten doorgaans 'teven mooi als hunne Ameri-kaansche filmzusters.

Alléénlijk willen de Fransche filmregisseurs er zich niet op toeleggen hunne vertolkers te bekijken zooals de beeldhouwer zijn model beschouwt, waarvan hij zich gaat bezielen om in de klei de harmonieuse vormen en esthetische lijnen te kneden.

Alhoewel eener voorbijgaande schoonheid, lijken de Amerikaansche filmsterren mooi, maar van die schoonheid welke hunne regisseurs hun geven. Dezen, verheerlijken de vrouw in mooie photo’s waarvan men het origineel niet dient te

Gloria Swanson, in haar avondtoilet

« CINEMAWERELD »

zien, indien men niet ontgoocheld wil zijn.

Wat! dit kleine meisje met die vele sproeten, dat is!...

Wat! die oude vrouw met dit gerimpelde gelaat, dat is!...

Wat! die groote kokette met die krassende stem, dat is!...

Ziehier eene vleiende en kunstige photo van Gloria Swanson. Welke Fransche filmmaatschappij, welke regisseur, welke operateur heeft het nu voor één hunner sterren een zóó mooi beeld verwezenlij kt?

— Gij houdt dus niets dan van mooie printjes, zegde ons een kollega die over onze schouders bovenstaand artikeltje aan ’t lezen was; onze Eva’sdochters zullen op de cinema dan maar mooi zijn wanneer zij in Amerika zullen draaien!

Schoonheid en sierlijkheid zijn faktors die men in de kunst niet mag noch kan negeeren.

Sinds korten tijd zien wij op de schermen van zekere cinema’s wekelijks een modefilm.

De Fransche modehuizen, wiens raad de Fransche regisseurs voor het kleeden hunner vertolksters toch niet willen inwinnen, nemen alzoo, onvrijwillig, eene niet onaardige weerwraak, met alzoo het den toeschouwers duidelijk te maken dat óók de Fransche sterren voor hunne Amerikaansche kollegas niet zouden dienen achter te staan.

Tevens kunnen onze dametjes die zóó fel besproken Parijzer mode bewonderen, en blijven zij op de hoogte der laatste kreaties der Ville-Lumière.

Zeer kortelings krijgen wij eene bizon-der volledige Mode-revue op het doek. « Le Film des Elégances Parisiennes » zal het officieele cinematografische orgaan worden der Parijzer mode. Het zal

De Fransche filmactricen:

Jane Hebbling (links). Monique Chryses (rechts)

iedere maand verschijnen onder vorm van een tooneelspel in twee deelen en wordt uitgegeven door de zorgen van Alex. Nalpas.

De eerste band dier reeks is reeds klaar, onder vorm van tooneelspel van M. Tony Lekain, « Metamorphose », stelt hij eene Parisienne (Monique Chry-sès) voor, die een meisje uit de provincie (Jane Helbling) in de geheimen der mode inwijdt, tooneeltje door bijgaande photo in beeld gebracht. De toiletten komen uit het Parijzer huis Cara.

Sluiten wij de oogen, en wanen wij ons in de rue de la Paix te Parijs. NEMO.

ROYAL - ZOOLOGIE CINEMA

LA DAME DE MONSOREAU

Un 1578 Henri TU était rot de France.

Ses favoris étaient ses compagnons habiluels de plaisirs et, ses marnais conseillers el l’entraînaient à mille folies tandis que Chicol, son fou, l’homme le plus sage du royaume, défendait le roi contre ses ennemis qui avaient à leur fête son frère, le duc d’Anjou, et son cousin', le duc, •de Guise.

Le duc d’Anjou était un prince lâche, mais son ami le comte de Hussy était le plus noble et le plus brave gentilhomme de France.

Le duc de Guise était l’âme de la Ligue contre les prolestants. Le comte de Monsoreau, membre le filas influent de la Ligue, vivait en Anjou, chassant le cerf el la biche

C’est pendant une chasse qu’il donnait au duc d’Anjou que je frère du roi et lui rencontrèrent Diane de Meridor, fille du baron de Meridor. Ils furent tous deux profondément émus par la beauté de la jeune fille; le duc d’Anjou résolut d’en faire sa maîtresse et le comte de Monsoreau résolut d’en faire sa femme..

Diane de Méridor* délestait Monsoreau qu’elle avait vu luer sa biche favorite.

Le duc d’Anjou, qui ignorait l’amour de Monsoreau pour Diane, l’avait chargé d’être son ambassadeur d’amour auprès de la jeune fille.

Le comte de Monsoreau vint un jour trouver le baron de Méridor et lui conseilla de faire qtiit-,ter le château à, sa fille que le duc d’Anjou voulait enlever et le soir même Diane accompagnée de Gertrude qui liait en litière le château de Méridor pour allez chez sa. tante la comtesse de Lude.

Dans la nuit les deux femmes furent attaquées par des hommes masqués qui les condui-sirerit jusqu’à un château entouré d’eau el que Gertrude reconnaissait pour êlre celui de Heaugé et appartenant an duc d’Anjou.

Les deux femmes étaient désespérées, mais le lendemain dans le pain que leur apportaient deux laquais, elles trouvèrenl un billet d’un ami mystérieux leur promettant leur délivrance pour ce même soir.

A G heures en effet l’ami arrivait en barque: c’était le comte de Monsoreau: il présenta à Diane une lettre du baron dè Méridor qui suppliait sa fille de suivre Monsoreau et lui conseillait d’épouser l’homme qui la sauvait.

Diane accepta à la condition que le mariage aurait lieu en présence de son père. En s’enfuyant Diane laissa tomber son voile dans l’eau et Monsoreau lui suggéra de le laisser pour faire croire à un suicide.

Quelque temps après Diane était â Paris et avait épousé le comic de Monsoreau, sans avoir revu son père: » Ce mariage es! nécessaire avait dit le comte, pour èviler l’arrestation de voire père », et Diane avait accepté en répondant:

PROGRAMME DU 7 AU 11 OCTOBRE

1. Marche des Pilotins....G. Lemaire

Ouverture

3. C’est chaque soir la même chose R. Mei \

One Step

Dame de Monsoreau

d’après l’œuvre célèbre d’Alex DUMAS mise en scène de R. LE SOMPTIER

DISTRIBUTION

Mme GENEVIÈVE FÉLIX .... DIANE DE MÉRIDOR G. MANÉS....Mme DE ST LUC

MAD. ERICKSON MAD. ’RODRIGUE

GERTRUDE DUCHESSE DE

MONTPENSIER

PROGRAMMA van 7 tot 11 OCTOBER

1. Marsch der Pilotins

Open ingstuk

3. Het is iederen avond hetzelfde

G. Lemaire . . Weber

R. Mercier

One Step

Dame van Monsoreau

naar het beroemd werk van A. DUMAS tooneelschikking van R. LE SOMPTIER

ROLVERDEELING

Mr ROLLA NORMAN.... BUSSY

RAOUL FRAXY....HENRI III

VICTOR VINA....MONSOREAU

Semaine prochaine LA LAME DE MONSOREAU

suite et fin

Prochainement

ALICE

LAKE

dans

LA VICTOIRE DE L’ENFANT

Saint-Luc un des Mignons du roi avait, épousé malgré le roi 1a. d&noiselle de Cossé-Brissac. Le jour de ces noces le roi le lit enlever et l’en-lerma au Louvre. Ce même soir les autres Mignons livrèrent un terrible combat à Bussy et ce dernier dut son salut à une porte qui s’ouvrit brusquement derrière lui.

Cette porte était celle' de la petite maison qu’habitait Diane avec Gertrude, et avait été ouverte quelque temps avant l’allaque par le Duc d’Anjou accompagné de son ami d’Aurilly; le duc d’Anjou avait en effet, la veille, rencontré sortant de celle maison, Diane et la prenant pour celle qu’il avait aimée et qu’il croyait morte, il voulait s’introduire chez elle mais avait

été dérangé dans ses projets par l’arrivée des Mignons.

Diane soigna et sauva Bussy, auquel elle raconta son- étrange mariage avec Monsoreau et Bussy lui promit de partir immédiatement en Anjou el de lui donner des nouvelles de son père.

Quelques jours après Chicot, aperçut de nombreux1 moines sortant de chez les de Guise et se rendant au cloître Sainte-Geneviève. Il ne douta pas un instant que ces moines ne fussent des conjurés et il alla clïez le moine, son ami, Gorenflot, réussit à s’emparer de sa robe de bure et du signe spécial pour entrer au cloître Sainte-Geneviève. Et Chicot vit, alors les ligueurs réunis autour du duc de' Guise et de ses frère, le Cardinal de Lorraine et le duc de Mayenne sacrer roi le duc d’Anjou, sous lè nom de François III.

Un certain Nicolas David leur répéta un» généalogie qui prouvait que le duc de Guise avait droit à la couronne de France et de Guise chargea David d’aller à Lyon chercher cette généalogie auprès du légat du pape.

Le fou du roi s’est promis d’empêcher Nicolas David d’accomplir sa mission.

DE DAME VAN MONSOREAU

Tn 1578 was Hendrik III koning van Frankrijk. Zijne hovelingen waren slechie raadgevers en sluurden hem in allerlei onzinnige avonturen, ’s Koning’s nar, Chicot, was de wijste man van het koninkrijk en verdedigde zijn meester tegen de samenzweringen welke de Hertog van Anjou tegen zijn broeder smeedde in samenwerking met zijn kozijn, de Hertog de Guise. Tusschen hen bevond zich de Graaf de Bussy, een der dapperste Fransche edellieden.

Zekeren dag ontmoeten do Hertog van Anjou en Graaf de Monsoreau, Diana, dochter van Baron de Méridor. Beiden worden op haar verliefd; de eerste wil er zijne minnares, de tweede zijne echtgenoote van maken.

Zekere nacht laat de hertog van Anjou, Diana en hare gezelschapsdame, Gertrude, oplichten en in een kasteel opsluiten. Een geheimzinnige vriend laat hen ontsnappen en m do vlucht verliest Diana haar sluier, die in ’t water valt. De Hertog van Anjou gelooft in hare zelfmoord.

Eenigen lijd later is Diana Ie Parijs met do Graaf de Monsoreau gehuwd.

Tengevolge der voortdurende politieke samen zweringen voelt de Hertog va'n Anjou zich door graaf de Monsoreau bedrogen. Deze verbant zijne vrouw te Méridor. Vrienden komen hem eenige dagen nadien mededeelen dat Hertog van Anjou Diana te Méridor vervoegd heeft. Vol woede verdenkt Monsoreau zijne vrouw van ontrouw en ijlt, naar Méridor, maar in plaats van er de Hertog van Anjou te vinden, bemerkt hij er Graaf de Bussy.

De Monsoreau neemt zijne vrouw terug, naar Parijs mede.

Dank zij de medeplichtigheid van Gertrude, komt Graaf de Bussy iederen dag Gertrude ten harent bezoeken. De Ilerlog van Anjou, welke deze verhouding vernam, verwittigt Monsoreau. Geholpen door een vijftiental leegloopers komt deze Bussy en Monsoreau betrappen. Een verschrikkelijk gevecht ontbrandt en Bussy ging bezwijken toen Chicot en de Saint-Luc kwamen toegesneld die hem ontzetten. Alhoewel gekwetst, wil Bussy Monsoreau alléén bevechten en hij doodt de Graaf.

Dagen vloden voorbij. Diane en Bussy die elkaar teederlijk beminden leefden gelukkig onder den zachten hemel van Anjou.

POUR AVOIR UNE BIERE BONNE ET SAINE

Adressez-vous à la Brasserie

VAN H OM BEECK

BERCHEM - Tél. 5210

lîIFHES en BOUTEILLES - en FUTS

HABILLEZ

VOS

ENFANTS

BRITANNIA

77, Longue rue d’Argile

Maison HERBE

106, rue de l’Eglise, 106

.FO URR UÏÏKS

Arrangements — Réparations Conservation de fourrures

Prix avantageux

Travail soigné

Lui ruuiimuic m on d

32, rue Van Ertborn Tel. 2921 ANVERS Tél. 2921

Agence pour la Province d’Anvers du Vrai “FERODO"

Agence pour Anvers des Roulements à billes S. K. F.

Agence générale pour la Belgique du Diamond et Noble’s Polish

La seule maison de la place fournissant aux garages aux prix de gros

PHOTOGRAVEURS

DESSINATEURS

EXECUTION RAPIDE ET SOIGNÉE

Champ Vïeminekx.. Ö ANVERS

Bnat»«r

E5H5H5H5H5E5E525E5'i25H5H5H5H5E5E5E5H5

3 OUVRAGES DE DAMES K

OUVRAGKS DESS1AES

LAINES, SOIES, COTONS, COUVRE-LITS, NAPPES, STORES, BONNETTERIE A LA MAIN, DENTELLES, JUMPERS

MAISON EMMA

H VIVDWERKEX Uj

WOL, ZIJDE, KATOEN. BEDSPREIEN, TAFEL- [}j KLEEDEREN, STORES, KANTEN, HANDBRE1GOED, [J{ JUMPERS al

3 Anvers, RueVoidelstraat, 15,Antwerpen g

SH£iH52SH5HSaSHSiaiiH-T:SHSZSa5Hra5HSHSS5H

GARNITURES

POUR

Fumoirs, Salons, Boudoirs Chambres à coucher Verandah Fauteuils - Club

11, Longue rue du Vanneau

(près du parc)

”

'''‘iiiiiiiiiiiiiiiiiiim

MEUBLES

= Les plus grands Magasins en Belgique

9 Longue rue des Claires 9

jrand choix de garnitures. 200 salles à manger, | I chambres à coucher, salons, cuisines, verandah’s, | I bureaux, literies, chaises-longues, etc. etc. |

îIaisou Aniéricaiiie

Meilleur marché qu’aiîleurs |

I Ouvert tous les jours jusqu’à 8 h. t. |

Magasin fermé

IiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiliiiiiiiiMiimiiiiiiiiiiiiiiiiiilï

Il Autos pour Cérémonies. Mariages, Baptêmes et Fêtes

Garage J. & H. DEHU

Téléphone 3107

42, Canal des Brasseurs - ANVERS

VOYAGES A L’ÉTRANGER - EXCURSIONS PRIX A FORFAIT

ld Ik

A. d e*T?oo s - iffieclai?û>t

ugH ÊÊSrg STRAATO

BRODERIES

DESSINS MODERNES

PERLAGES, BOUTONS, POINTSCLAIRS. PLISSAGE

M“N RYCKAERT

RUE RUBENS, 17, ANVERS

TRAVAIL SOIGNÉ ET RAPIDE

.. ENGELSCH HO EDEN MA GA ZIJN..

VONDELSTR., 19

inabij St. Jansplaaisi

lie laatste nieuwigheden ia Vilten Hoeden

Ei' RLnrrie hus Ziel Etalage

I C1NEMAWERELD

= Geïllustreerde = Cinemanieuwsjes

Kathleen Key, a descendant of Francis Scott Key, author of “The Star Spangled Banner”, has just been signed to appear in Gold-wyn Pictures. Miss Key has been leading woman for Tom Mix and ha» played leads in a number of big pictures.

KATHLEEN KEY

is eene afstammelinge van Francis Key, komponist van « The Star Spangled Banner » (het Ameri-'kaanseh nationaal lied) komt juist te teekenen voor de Goldwyn. Miss Key was de partenaire van Tom Mix, en draaide reeds in een zeker aantal groote filmen.

author and director of “Remembrance"

A Goldwyn ‘Picture

P-l-1 col

RUPERT HUGHES scenario schrijver en regisseur van « Remembrance », een nieuwe groote Goldwynfilm.

Jackie Coogan in “Long Live the King.”

De kleine zevenjarige held ontving een miniatuur-jacht van een Engelsch bewonderaar. De Metro neb ter, waaraan hij verboden is, verbood hem wegens h tedaaraan verbonden gevaar, er alleen gebruik van te maken.

Rupert Hughes

LOIS WILSON, MAY MAC AVOY en ELLIOTT DEXTER

in hun laatste Paramount « Only 38 ». De zonderlinge regie van deze film verwekt in de Amerikaan-sche dagbladen belangwekkende kommentaren.

« CINEMAWERELD »

RAMON NOVARRO AND ALICE TERRY

Under the expert direction of Re have just completed big roles in th

Onder de kundige leiding van Rex Ingram, en voor rekening der Metro draaiden do** twee ar-tisten « Scaramouche », een drama onder de Fran-sche Revolutie. Ramon Navarro was Arseiie Zako-

Ingram, .these two noted players mmamoth picture “Scaramouche.”

nik uit « De Roman van een Koning » eu Alice Terry vertolkte de rol van MarguoriUie Laurier in « De Vier Ruiters van den Apokalypsus n.

CINEMANIEUWSJES

Mary Pickford’s nieuwe film. — De knappe filmspeelster schijnt haar belofte, van twee filmen per jaar, voort te brengen te houden, want nauwelijks « Rosita » voltooid, begint zij aan « Dorothy Vernon van Haddon Hall», waarvoor zij als regisseur Marshal Neilan aangeworven heeft. In, geliks als hoofdrollen zijn geëngageerd: Clare Ea-mes, welke « Koningin Elisabeth » zal vertolk'èn, en Allan Forest, de echtgenoot van Lottie Pickford, welke de mannelijke hoofdrol zal spelen.

« Romeo en Julia ». — Dit is de volgende film van de United Artists welke Ernst Lubitsch. zal in elkaar zetten. Douglas Fairbanks en Mary Pickt ford zullen de titelrollen uitbeelden.

De nieuwe film van Charlie Chaplin « A Woman

of Paris» wordt na « Rosita » in het Theater Lyric te New-York voor de eerste maal vertoond. Edna Purvianee is de ster. Charlie speelt niet mee, maar hij zelf heeft het werk geschreven en geleidt.

Een comedie in 5 deelen, gedirigeerd door D. W. Griffith, «Le Fils à Maman», zal als vertolkers hebben: Irma Harrison, Ton Wilson, Lucille La Verne et Edna May Spur!.

De volgende film van Alice Joyce is: « The green

God » getrokken uit het tooneelstuk van Georgs Arliss.

De Pickford-Fairbanks.Studios. — Eene groote bedrijvigheid heerscht aldaar. Douglas werkt aan zijn « Dief van Bagdad »; het gezelschap van Jack Pickford aan « La Vallée du Loup », film welke het aanstaande seizoen zal vertoond worden voor do United Artists. De namen der figuranten bedragen meer dan 1,000 personen.

Prijskamp in Londen. — Het weekblad « Sunday Pictorial » heeft aan zijn lezers een prijskamp uit-geschreven waardoor « Way Down East» de eerste prijs bekomen heeft als de meest geliefde film. in het Britsche Rijk. « De twee Weezen » bekwam de?de plaats en « Le Gosse » van Charlie de 3de.

Op zijn Amerikaansch. — Dat men de cinemabe zoekers alle gemak wil bezorgen is gekend, maar het nieuwste bericht uit Amerika is wel dat er aldaar een zaal is opengegaan waar het publiek cp rustbedden zal kunnen liggen en de film zien afrollen op het plafond.

I.oonen van.... artisten.— Men zegt dat Douglas Fairbaksn junior door Paramount aangaworven is voor de som van 4,000 dollars per week (?). De jongen is nog maar 14 jaar oud. Is dit wel waar? hangt er in zekere straat uit.

De Engelschen zijn gek op Duitsche filmen. Zij

hebben de gansche vortbrengst opgekocht van een Berlijnsche firma.

Ferri Pisani is begonnen aan de Fransche klucht « Eugène, sois Eugénique » om op het witte scherm te vertoonen. Ziedaar dus een bekwaam artist welke het publiek hartelijk zal doen lachen.

« CINEMAWERELD »

Cullen Landis

popular leading man who appears to advantage in “Remembrance

A Goldwyn Picture

CULLEN LANDIS

ëen in Amerika zeer graaggezien filmartist die een beteekenisvolle rol in « Rembrance » vertolkt. Deze artist is geboren op 9 July 1896, en verkocht vroeger ipelk langs de straten.

“THREE AGES” his first 6-reel feature comedy, BUSTER KEATON pursues the rough road of true love through the cave-man, Roman and modern eras of history.

De Fransche kolonie te Hollywood. — In de gekende filmstad van Californie zijn reeds een aantal I'ransche artisten welke aldaar voor het witte doek poseeren. Om er eenige te noemen: Charles de Rochefort en Andrée Lafayette, welke beiden, naar gemeld wordt, een groot succes verworven hebben met « Trilby ». Dan is er De Valdez, een zeer knap acteur, en Camille Deslys, de zuster van de beroemde Gaby Deslys, welke haar tijd verdeeld met pianolessen te geven en kleine rollen voor de film te spelen.

Georges Gauthier, de welgekende- artist, heeft zijne eigene filmmaatschappij gesticht; de eerste film zal zijn « Le Remords », met bijzondere vertolkster Denis Lejeay.

De fransch filmmaatschappij « Paramount » heeft haar kapitaal verhoogd, hetwelk nu 3 millioen bedraagt.

« De; Legende van Zuster Beatrijs », de schoone film uitgegeven door de firma Aubert, heeft te Tnrijn de zilveren medalie verworven op de filmententoonstelling. Deze film zal in Frankrijk voor het eerst vertoond worden op 28 December a.s.

De film in Tonkin. — In Tonkin gaat men een film uitgeven welke voor naam draagt « Kim Van Kieu », getrokken uit een roman « Ncuyen Du ».

« De Drie Tijdperken » is de eerste zes deelen-film welke Buster Keaton (Malec) komt ie draaien. Het is een komische band over de « t-ouwe uefde s tijdens het voorhistorische, l et vomein3che en be-dendaagsche tijdperk.

De meesters der muziek. — Een Amerikaansch regisseur gaat eene reis ondernemen naar Duitsch-land, Oostenrijk, Polen, Italië en Frankrijk, met het doel eene serie banden te maken van het leven van beroemde meesters der muziekkunst; zij zullen voor titel dragen: «De Meesters der Muziek ».

Cinema bezoekers

Indien gij naar de cinema gaat vraagt cClnemc-wereld », het geïllustreerd programma der meeste cinema’s van België.

Verschillende voordeelen voor de lezers va» « Cinemawereld ».

In 't belang der cinemaindustrle moet «Cinema. wereld» het eenige programma worden der cinema’s van Vlaamsch België.

« CINEMAWERELD »

Doze Pracht - liiwilslrïjil

Tot half drie Maandag morgen hebben twee redaktieleden bezig geweest met het rangschikken der

5.239 inzendingen

welke we hebben mogen boeken. Een reeds teekenend succes is dit cijfer alhoewel het, — de oplage van «Cinema- en Tooneelwereld» en van «Cinemawereld», het officieele programma onzer cinema’s, wier lezers insgelijks aan den prijskamp { nochten deelnemen, in aanmerking genomen, — kon het bovenvermelde cijfer nog geen reuzensucces genoemd worden. Velen hebben zich misschien laten af-schrikkèn, of zichzelf de moeite niet gedaan om hunne oplossing in te zenden. Wat er ook van zij, wij hopen dit cijfer bij een volgende wedstrijd minstens verdubbeld te zien.

787 juiste oplossingen

hebben we opgeteekend, dus ongeveer

Opmerkenswaardig is het, dat de meeste inzenders de namen van drie Para-mountartisten opgaven, wat denkelijk voortspruit uit het feit dat er een Paramount-album als prijs was. De namen der twee eerste photo’s; Rudolph Valentino en Lila Lee, waren over ’t algemeen goed geraden; voor wat de derde betreft, elen hadden hun keus uitgebracht op Lois Wilson, Nita Naldi, Wanda Hawley, Marion Davies, Alice Terry, Mildred Harris, Enid Bennett, enz.

De juiste oplossing was dus:

1° Rudolph Valentino;

2° Lila Lee;

3° Elaine Hammerstein.

Daar er maar vier-en-twintig albums te verleenen waren, hebben we tot eene trekking moeten overgaan.

Het lot begunstigde de volgende juiste inzenders;

1. Mathieu Lambrechts, Hôtel St-An-toine, Groenplaats, 40, Antwerpen.

2. Betty Milder, Wipstraat, 57, Antwerpen.

3. Anna Boefymans, Vostermansstraat, Antwerpen.

4. Emile Jansen, Bakelaarstraat, 21, Mechelen.

5. Alida Slaets, Onderwijsstraat, 15, Antwerpen.

6. Bertha Meyers, Krijgsbaan, 70, Oude-God.

7. Corthals, Alice, August Wauters-straat, 38, Ternsche.

8. Albert Heinzens, Noordzandstraat, 50, Brugge.

9. Adolf Ooms, Frankrijklei, 53, Antwerpen.

10. Louisa Daems, Lange Zavelstraat, 30, Antwerpen.

11. Eugenie Van San, Dorp A., 96, Hombeek.

12. Yvonne Eymael, 67, Stuivenberg-plein, Antwerpen.

13. Armand Villegas, Kapelstraat, 17, Ste-Mariaburg.

14. Aldegonda Flies, 25, Antwerpsche Steenweg, Hemixem.

15. Alida Dubois, Steynstraat, 29, Hoboken.

16. Sidonie Rasschaert, 70, rue de l’Usine, Koekelberg-Brussel.

17. Jan Van Trappen, Antwerpsche Steenweg, 377, Brussel.

18. Jeanne Gazzano, Blauw Broek-straat, 13, Antwerpen.

19. M. Raes, Meistraat, 28, Antwerpen.

20. Nie. De Clercq, Van Leentstraat, 12, B'orgerhout.

21. Jeanne Volc\aerts, De Villega-gt, 16, Berchem.

22. Jeanne Sterc\x, Kerkstraat, 46, Hemixem.

23. Jeanne Van Rompaey, 33, Groote Kauwenberg, Antwerpen.

24. Anna Doré, Happaertstraat, 14, Antwerpen.

De door het lot begunstigden, de stad, Berchem en Borgerhout bewonende, kunnen de hun toegekende prijs alle dagen op ons bureel

16, Korte Gasthuisstraat

komen afhalen tusschen 10 en 1 en 3 en 7 uur, voorzien van hun eenzelvigheids-bewijs.

Die welke buiten de stad wonen, zullen het album door de Post ontvangen. Vriendelijk verzoek ons er dan de goede ontvangst van te berichten.

HET BEHEER

ARM NAAISTERTJE!

Treurspel, vertolkt door Estelle TAYLOR, Mae BUSH, Wallace BEERY, Tully MARSHALL en de kleine ADAIR.

Arme midinette!... Arme beleefde geschiedenis!...

Elen beeld van het dagelijksche leven van velen...

Josephine Jerome en hare jongere zuster, Angelina, wonen in een arme wijk te New-York en leven er zeer eenvoudig. De kleine Angelina helpt zooveel mogelijk in het huishouden, met dagbladen te verkoopen.

Dany Mulrey, verloofde van Josephine, wordt in vrijheid gesteld na eene onschuldige veroordeeling, . en is overgelukkig zijne beminde weer te zien. Juist op dit oogenblig worden de twee kinderen, door hun huiseigenaar buiten gezet, voor achterstallige huur. Dany is gelukkig de schuld te kunnen betalen.

De zuster van Dany, Jeanine is de vriendin van Josephine. Jeanine:.s goed bevriend met de bestuurder van de inrichting waar zij werkzaam is, en met dezes bescherming is zij tevens zijne secretaresse geworden.

Doch zekeren dag breekt de bestuurder alle betrekkingen met haar af. Hij had Josephine gezien en liet deze op zijn bureel komen, denkende in haar een goede prooi te vinden.

In eene vlaag van verontwaardiging werpt Josephine een inktpot naar het

hoofd van de bestuurder. Jeanine is daarbij tegenwoordig. Deze lost een revolverschot op haar beminde dat den dood tengevolge heeft. Vervolgens vlucht zij. De policie snelt toe en Josephine wordt aanzien als de daderes der moord en... aangehouden.

Het huis waarin Josephine woonde, s'aat in volle vlam en haar zusje, Angelina, wordt gered, dank zij de toewijding van Jeanine die, afgrijselijk verbrand, naar het gasthuis wordt gebracht... Uit gewetenswroeging bekent zij daar, dat zij,

SOLEIL LEVANT FILMS

J» it 19, Zérézostraat, 19, BRUSSEL (Noord) it it

erv zij alleen, de daderes is der moord op haar bestuurder.

Dany, die zich in de plaats van Josephine beschuldigd had, wordt dus in vrijheid gesteld en kan zich gansch aan het geluk van Josephine en haar zustertje, wijden.

Diegenen welke van een gevoelvol onderwerp hou» den, moeten zonder twijfel deze band gaan bewonderen, want « bewonderen » is de eenige uitdrukking die hier kan gebezigd worden.

Eerstens staan de namen der vertolkers borg voor een gevoelvol spel, en tweedens, het scenario zeil is boeiend van het begin tot het einde,

De groote lofartiekels, welke de buiteniandsche pers aan deze film wijdde, waren dan ook meer dan verdiend.

Niet te verwonderen dus dat deze prachtband dan ook in alle vooraanstaande Cinema’s van Bei-gië zal worden afgedraaid. Ook te Antwerpen zullen wij hem kortelings te zien krijgen.

12

( CINEMAWERELD

VRIJE TRIBUUN

Onder deze rubriek mag eenieder, onder deknaam, zijne opinie, de cinema aanbelangend, uitdrukken. De inzenders moeten nochtans hun naarr, en adres doen kennen op ons bureel en blijven verantwoordelijk voor het ingezondene. De hoofdredaktie behoudt zich echter het recht der opname of weigering voor.

Ik moet « Vergeet-mij-niet », gelijk geven, voor wat betreft, het laatste paragraaf van haar mee-ning en ben zelfs zeer verwondert, nu eerst een kleine lastercampagne op het leidend leven der ar-tisten te zien verschijnen.

Doch, langs een andere zijde bekeken, wat raakt ons het privaat leven der artisten? Daar wij alleenlijk maar het recht hebben, hunne kunst te bespreken en niet hun privaat leven. Voorts, voor het overige, zijn immers alle starren geen schoonheden. Waarom zou, « Vergeet-mij-niet », daar alsdan op zinspelen? Om voor musschenschrik te spelen? Trouwens men moet geen hoog voorkomen bezitten, om beminnelijk te zijn, want haar schrijven is zelfs lief; waarom zou zij niet lief zijn? indien zij zulke goede en ronduite inborst bezit? In alle geval is het beter, een klein gedacht van zich zelven te hebben... dan een groot.

«Vergeet-mij-niet» kan maar eens goed het opvolgend artikeltje van Eddy lezen, en even nadenken op de verschillende klassen, want dit is volgens mij zeer juist.

Zal U nooit vergeten.

AAN ASTORIA EN ANDEREN. — Vrijdag, dag van viseh en . «Tooneelwereld». (Aangename vergelijking. — Red.) — Mijn eerste werk is natuurlijk de «Vrije Tribuun» inzien, en daar lees ik:

« Mijne idealen in de cinema zijn: drama, Norma Talmadge; comedie, Constance Talmadge, enz., enz.»

Ik ben het daar niet mede t’akkoord en met reden: A. ziet gaarne filmen van Tom Mix; B. van Hoot Gibson. Voorzeker zij verdien het.

Waarom nu papier, pen, inkt, tijd en moeite naar de maan helpen om te komen vertellen dat gij graag Constance Talmadge in klucht ziet, enz. Welk nut heeft dat in God’s naam? Geen, volstrekt, geen.

Of is het soms om te kunnen zeggen. Er heeft een «artikel» van «mij» in de «Tooneelwereld» gestaan?

Als nu elke voetbalsupporter eens begon:

« Ik zie graag D. Bastin spelen omdat hij zulke snelle «rush» heeft.»

«Ik voor mijn part zie liever Hendrickx spelen omdat hij niet zoo persoonlijk is». Wel dan zou het supportersblad prachtig worden als er dat allemaal in opgenomen werd.

Wanneer men iemand graag ziet spelen, wel gaat en bewondert hem als hij op het programma is.

Ingeval het een ander is, blijft thuis achter de kachel zitten maffen en gij zult twee of meer franken gespaard hebben die gij anders in de cinema zoudt betaald hebben.

De «Vrije Tribuun» dient volgens mij om zijn gedacht over een film of een artist te geven, maar

niet om domweg te zeggen: Ik zie gaarne X.. spelen, zonder eene rede van die bewondering op te geven.

Ik denk wel dat de meeste lezers het met mij zullen t’akkoord zijn, uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd. FAIRY.

Ik heb zoo juist de «Vrije Tribuun» gelezen.

Norma Talmadge is altijd mijne lievelingsartiste geweest en u kunt begrijpen hoe gelukkig ik mij gevoel, als ik zooveel keeren in V. T. lees dat Norma de beste en schoonste filmartiste is. Want het is de waarheid.

Norma is werkelijk de lievelings-ster van het publiek. Ik zon bladzijden kunnen vullen met lofuitingen over haar. In de eerste plaats is Norma Talmadge eene buitengewone prachtige vrouw; eene heerlijke gestalte, een wondermooi gezicht met zeer schoone oogen. Dan: haar spel. Haar onovertrefbaar talent zoowel in drama als in comedie maakt haar — zooals Talmadge for ever, A. G., Eddy en andere zeggen — tot de eenige en echte fiimkoningin. Wie herinnert zich niet hare onvergelijkbare vertolking in «Hare blauwe oogen lachten mij toe»?

En nu... «Dolorès». Wat een leven, wat een kracht zat toch in deze film! En dat ales door het sublieme spel van Norma. Neen, zoolang de cinema Bestaan zal, zoolang zullen er vele sterren komen en gaan, maar Norma Talmadge zal altijd hare eereplaats behouden in de harten van hare ontelbare bewonderaars.

Eene lezeres «Minou» schijnt de eenige te zijn die niet van haar houd. Ik .ook heb de opinie van Eddy gelezen en ik ben het ganscli met hem eens: Norma en Rudy (Rudolf Valentino) dat zijn de besten! Ik neem heeJemaal geen attentie van die belachelijke poppetjes zooals Mary Miles, Agnès Ayres — die onder ons gezegd een buitengewoon dom gezicht bezit — en Marie Prévost, en die-vele ander tweede- en derde-rang-sterren. Ik zie ook graag filmen van Gloria Swanson, niet om haar zelf, maar om hare prachtige toiletten. Verder vind ik dat Nazimova eene groote artiste is die hier — treurig genoeg — niet begrepen wordt. Mary Pickford is ook talentvol. Betty Compson en Bebe Daniels rijn ook goed. Hetzelfde voor Thomas Meighan, en Maë Murray. En Constance Talmadge is éen uitmuntende komedienne. Buiten die enkele sterren die ik genoemd heb, zie ik er nog een paar zooals Viola Dana, Marion Da.vies, die ook schoonheden zijn, maar niet het minste talent bezitten.

Dus.... ik zal eindigen met dit: Mogen wij nog lang Norma Talmadge zien. Mogen wij nog lang hare schitterende personaliteit bewonderen, en denzelfden wensch voor Rudolf Valentino.

ANITA en GEORGES.

Nu de zevende kunst hoogtij viert en in bloei is zooals noodt te voren, wil ik eens iets zeggen over onze artiste, als het mij vergund is? Star te zijn en bekend in bijna alle landen is goed te gelooven. en zeer aangenaam.

Toch vinden we het onnoozel en kinderachtig zooals sommigen zich aanstellen.Zij zouden voor artist (e) te worden al doen en laten wat in hun macht is. Ik geloof niet dat zij goed w|en wat het eigenlijk is.

Hoe dikwijls leest men niet in verschillende bladen met hoeveel moeilijkheden zij soms te kampen hebben, zelfs dikwijls op levengevaar af. En dan denk ik niet dat, als men aangenomen wordt aan de een of andere filmcompagnie, men zoo maar ineens star is.

( CINEMAWERELD

Geloof maar vrij dat er in Amerika zelfs honderden en honderden jongelingen zijn die dagen en maanden wachten om toch maar een rolletje in een film te krijgen.

Misschien vinden diegenen dien nog hopen eens eene artist (e) te worden, het niet aanmoedigend maar geenen moed verloren, iedereen kan geluk hebben, want een beetje geluk is er wel bij noodig.

Denkt niet dat we niet van degenen houden die hun kans beproeven, integendeel, alle achting voor hen die durven. Met een klein beetje goeden wil kan men ook heel wat doen. Mijn vriendinnetjes en ik zijn eerste voorstandsters der cinema en al wat cinema aanbelangt, doch wachten ons wel da-t we niet meegetrokken worden in den stroom diergenen die er hartsverlangend naar trachten om toch maar artist (e) te worden.

SUSSY, FINI en NELLY.

VROEGER OF HEDEN. — Ik stem ook in met al de persoontjes die hunne gedachten in «Tooneelwereld» neerschrijven over het verbieden hier te Antwerpen van de film La Garçonne, maar dat wil daarvoor niet zeggen dat daar een paar weken ring-aan-één een heelen rim-ram moet over geschreven worden door alle lezertjes en lezeresjes, want zie in het nummer van 21-9-23, allen hebben het (René, Léonore Perducala, Léopold D. W., Teddy Bear) over La Garçonne.

Die film is nu hier verboden en dat blijft nu zoo*. Ik zou nu liever eens wat anders hooren.

Ik weet niet hoe het komt, maar het is mijn en nog veel anderen’s gedacht: ik vind de vroegere filmen veel schooner dan de hedendaagsche. Vroe-gfer zagen we filmen als: Quo Vadis, Fiat-Lux, Fantomas. Artisten als: Polidoor, Maurice Castel-lo, Pinkerton, enz., en nu is het veel: Eddy Polo, Elmo Lincoln, enz., allemaal vechten en aflapperij. Als men dat schooner vindt, ik niet.

PIERLALA.

Als antwoord op het artikeltje van Jim wil ik hem zeggen dat ik het in ’t geheel niet euvel neem, dat hij het niet eens is met mijn gedacht. Immers eenieder is vrij van zijne meening te kennen te geven en af te keuren hetgeen een ander voorbrengt.

Ik wilde ook nog graag wijzen op de belachelijke taalfouten die steeds in de teksten der filmen voorkomen, hetgeen nog onlangs het geval was met de film De Marionetten. De gastheer deed de genoodigde dame een mooi kompliment en zei: Wat zijt ge schoon «gekeeld» vandaag. Wel ik vind dat degene die zulke fouten maakt, verdient van gekeeld te worden.

En wanneer men de noodige taal niet machtig is, moest men liever niet als vertaler optreden. Dat denk ik er van. VERGEET-MIJ-NIET.

Mij schijnt het onbetwistbaar dat in « La Garçonne» de Franche vrouw in een onvoordeelig daglicht geplaatst wordt en dit ingezien had de Fran-sche Regeering geen onge'ijk alle bevriende besturen te verzoeken dezen film te weren.

Overigens hoe menig jong meisje heeft zich niet in den toestand van deze «Garçonne» bevonden zonder zich verplicht te zien, zich in dien maalstroom van ellende te storten. De «Garçonne» die te zwak is om weerstand te bieden, wordt ons als een soort heldin afgeschilderd en dat juist is het onzedelijke van de voorstelling.

De pleidooi van Mej. F. Dhélia ten gunste ervan, komt mij erg zwak voor, daar vooral waar zij het noodig oordeelt in politieke beschouwingen te treden.

Dat, zooals Léopold D. W. schrijft, Rires en Sourires en andere vuiligheden hier geduld worden kan bezwaarlijk als argument dienen om « La Garçonne» wel toe te laten.

Naar mijn oordeel, en dit van vele lieden, is het meer dan tijd op t’is gelijk welk gebied ook, datgene te weren wat niet bijdragen kan tot alge-meene verzedelijking en veredeling van! ons Vlaamsche volk. Het gemeentebestuur dat in deze zoo goed zijn plicht begreep, kän niet anders dan er om geloofd worden. Dat het Brusselsch Kol-legie er anders over dacht is zijn zaak. Overigens in zake schunnigheden heeft dit laatste al wat meer op zijn kerfstok. FRANS L.

Om nu over de beruchte, slechte, onzedelijke, enz. film «La Garçonne» te spreken, wil ik hij al den inkt welke daar reeds over vloeide, eenige druppels toevoegen.

Zoodus, ons geacht Stadsbestuur heeft de opvoering van deze film in onze Scheldestad, verboden. Maar «waarom?»

Heeft een van onze schepenen de film reeds gezien?Hebben zij hem verboden omdat het Fransche beheer het vraagt? Of is het omdat het Doek in een slechten geur staat? Waarom laten zij dan «Le Mortel Baiser»(is een propagandastuk. Red.) en de verschillende tooneelen in een zekere revue toe? Waarom laten zij dan zoovele andere filmen toe, welke toch ook niet al te deftig zijn?

Waarom bestaat er eene filmcensuur? Wi lmen er eene inrichten voor volwassenen, die volgens mijne nederige meening recht hebben alles te weten en te zien?

Enfin het verbod is er, en nederig en onderdanig en zonder mopperen buigen wij het hoofd, en verkeeren in de vurige hoop dat weldra een cinema in Borgerhout of omstreken het plan zal opnemen deze film in zijne zaal te vertoonen daar het verbod in die gemeente niet bestaat.Dan zouden onze Antwerpsche centen in Borgerhout-sche cinemas en vanzelfs den taks in Borgerhout blijven, in plaats van in de stadskas te komen, welke wel groot genoeg, maar nooit vol genoeg is.

SUS.

Volg steeds met belangstelling de Yrijé Tribuun en u zoudt me zeer verplichten indien ge ook mijn klein artikeltje in uw orgaan opnaamt.

Heb voor eenige weken de vertooningen bijgewoond van de film «De Staatsaanslag» met Sydney Chaplin in. Het is de eerste maal dat ik de broeder van den beroemden Charley zie spelen en ik dien u dan ook te zeggen dat hij bepaald in mijn smaak valt. In dezen band toont hij de kunstenaar, maar vooral de akrobaat. Zoo laat hij zich van een zesvoet hooge tafel als een blok op den grond vallen en schijnt daarvan niets te voelen. Voorwaar een kunststukj e! In deze film ziet men hem dan ook eenige gekke en akrobatische «toeren» uithalen die hem nog meer in de gunst van het publiek doen stijgen. Ware Sydney een weinig meer gekend, wat wel het geval zou zijn indien er meer filmen van hem op de markt moesten zijn, hij bracht het zeker tot eene hoogte als Dudule of Zigoto.

Als verdere komische filmen van dit jaar, die naar mijn meening de beste zijn, stip ik aar:

Dudule Toreador, ld. Chauffeur en de reeks Zigoto, zonder echter Harold Lloyd te versmaden.

DJIDJI.

14

« CINEMAWERELD »

Onze Ciné-Romans

Levensbeschrijving van Norma, Nathalie en Constance Talmadge

DOOR ED. NEORG

groote plaats geleid welke er uitzag als een soort bureel.

Een man, groot van gestalte, liet zijn blik over hen, en nog een vijftigtal anderen, gaan zonder een woord te spreken; hij haalde zijn schouders op en scheen niet voldaan.

« Dames en heeren » zegde hij, « gaat in twee rijen staan; de dames hier en de heeren daar. »

Terwijl de aanbieders zich zelf plaatsten, ging hij in gesprek met een jonge man welke in zijn gezelschap was.

Dan ging hij over tot het uitzoeken der geschikte personen. Hij begon met de dames. Degenen welke hem niet bevielen gaf hij beleefd, maar zeer vlug hun dit te verstaan. De anderen, meer gelukkig, verzocht hij te blijven. Zoo kwam hij eindelijk aan Norma.

De groote man zag op haar neer en glimlachtte; na een wijl schudde hij het hoofd.

« Het spijt mij, lief kind » zegde hij, « maar wij hebben geen kinderen noodig. Wanneer gij grooter geworden zijt kunt ge mij opnieuw komen opzoeken. »

(3e vervolg.)

Wanneer men naar het theater gaat, dan ziet men menigmaal buiten de artisten op het tooneel een zeker aantal personen welke niets te zeggen hebben. Hun bezigheid is de spelers luister bij te zetten; zij vormen de gasten in een balzaal, het volk op een publieke plaats, enz. Die nederige, onmisbare menschen zijn de figuranten.

In de cinemawereld noemt men hen «extras». Wanneer, een groote film wordt in elkaar gezet, dan is het aanleeren dezer massa een bijzondere zaak. Eenmaal de geschikte personen voor de figuratie gekozen dan worden zij gedrild en nogmaals gedrild, want de onoplettendheid van slecht gedrilde figuranten kan de gansche film bederven.

Deze « extras » behooren tot al de klassen der samenleving. Velen van hen pakken de zaak aan, alleen uit nieuwsgierigheid en verlangen er zelfs geen geld voor.

Langs den anderen kant zijn er weer velen welke voor « extra » spelen uit ambitie, welke verlangend zijn filmstar te worden en denken op die manier de ladder van den roem te kunnen beklimmen.

Dan zijn er nog van die personen, meest allen van middelbaren leeftijd, welke het zaakje aanzien om buiten af wat bij te verdienen.

Wanneer men ze allen te gaar ziet, bij hun eerste bezoek aan het studio, dan zou men kunnen verklaren dat ze heelemaal niet geschikt zijn voor de film. Dcch, schijn bedriegt.

Dit jonge meisje, welke er zoo ongelukkig uitziet, is waarschijnlijk een tweede Mary Pickford. Die flinke jongman, zoo armzalig gekleed, wordt misschien een andere Tom Mix. De geschiedenis van de film is zoo vol van geschiedenissen, van plots rijzende sterren; daarom is het onverstandig van te zeggen: het is onmogelijk; maar... de meesten natuurlijk worden m hun verwachtingen teleurgesteld.

De kleine Norma Talmadge nam de zaak luchthartig op.

Op den vastgestelden dag verscheen ze met haar moeder, op klokslag 9 uur, aan het Vitagraph Studio. Zij konden moeilijk den ingang bereiken daar het krioelde van volk. Norma was een weinig ontmoedigd. Het scheen haar dat half Brooklyn met hetzelfde vuur bezield was als zij, om aangenomen te worden.

Maar zij voelde de hand harer moeder welke de hare aanmoedigend drukte en naar Peg’s gelaat blikkende zag zij dat het straalde van geluk of fierheid; in elk geval dit gaf haar veel hoop.

Zij geraakten, buiten verwachting, spoedig binnen en Norma met haar moeder werden naar een

Norma’s hart zonk haar in de schoenen; het kostte haar groote moeite haar te bedwingen. De groote man was haar reeds voorbij gegaan, toen de jonge man naar hem toe ging en hem iets in het oor fluisterde. Hij bleef oogenblikkelijk staan, keerde zich om en bezag Norma; het meisje beefde over al haar leden.

« Ja, gij hebt misschien gelijk » merkte hij op. « Zij is lief en ziet er verstandig uit. Wij kunnen haar in elk geval probeeren... Meisje, ge wordt aangenomen. Ga door die deur in het studio en wacht tot men u noodig heeft. »

Daarop ging hij verder.

Als in een droom ging Norma door de haar aangewezen deur. Haar moeder werd niet toegestaan haar te vergezellen. Zij was dus verplicht alleen het groote studio te trotseeren. Zij voelde haar het bloed naar het hoofd stijgen en werd zenuwachtig.

Zij had de strijd begonnen, zij was de eerste hinderpaal voorbij gekomen, het overige berustte op haar. Zou zij zegevieren?

Angstig zag zij om haar heen en was verschrikt bij al wat zij zag. De groote zaal was vol volk; de meeste personen stonden in groepjes te praten. Bijna allen waren wel gekleed, maar wat opvallend was: allen zagen doodsbleek, of beter, hun aangezicht had de kleur van een clown in een circus.

In het midden van een groep, aan het uiteinde van het studio, zat een bejaarde vrouw op een bank te weenen. Eenige personen liepen op haar toe waarop een vinnig gesprek aanvang nam. Een jong meisje, met een oranje muts op hare goudblonde haren, kwam haastig naar de groep geloopen.

« Gij zult niet! » riep zij dramatisch uit.

Een apparaat, welke tot hiertoe een eentonig geluid voortbracht, stopte.

« Wij zullen dit tooneel opnieuw doen! » riep een stem.

De bejaarde dame begon opnieuw, handen wringend, te weenen.

Het meisje kwam opnieuw toegeloopen.

( CINEMAWERELD

Iemand hield eene lei in de hoogte waarop geschreven stond: « Florence Turner. — J. Finch, Cameraman. — Een moeder in nood. — Toneel 4. »

Norma staarde, met wijd openstaande oogen, naar dit tooneel, wanneer plots een aangenaam gelach nevens haar, het hoofd deed keeren. Aan haar zijde stond eene dame welke vriendelijk op haar neer zag.

« Nieuw aangekomen? » vroeg zij.

« Ja » antwoordde Norma.

« Wat denkt ge daar zooal over? »

« Moeilijk te zeggen... Gaat dit altijd zoo? »

« Ja, zoo wordt de film in elkaar gezet. »

« Maar, waarom doet ge dat leelijke witte stof aan uw gezicht? »

De dame lachtte.

« Dit is geen witsel. Wij gebruiken rose stof met geel. Het is dit licht welke het doodsbleek maakt. Indien wij deze stof niet aan ons gezicht deden dan zouden wij op de film er afschuwelijk uitzien. »

Een oogenblik later stond Norma weer alleen, daar hare nieuwe vriendin geroepen werd. Het meisje, een weinig kalmer, wandelde door het studio, nam alles aandachtig op, maar niemand scheen belang in haar te stellen.

Zoo ging de dag voorbij; Norma begon te wanhopen. Zij wilde weten wanneer het nu haar beurt was. Doch de groote man had gezegd te wachten en... zij zou dan nog maar wachten.

« Wacht tot men u noodig heeft » had hij gezegd.

Zoo verliepen er twee dagen; het meisje was droevig gesteld, daar zij toch zoo verlangend was te beginnen. Telkens om 9 uur, kwam zij terug. Een heele week was voorbij gegaan. Zij kende reeds het gansche studio. Zij had vrienden gemaakt onder de andere « extras », maar niemand der autoriteiten wist wat zij hier kwam doen.

Dan kwam het vreeselijk oogenblik, toen een bediende haar een enveloppe overhandigde. Zij begon bijna te weenen, want, ongetwijfeld was dit haar ontslag. Zij ging naar een afgelegen hoek der plaats en opende bevende het papier.

25 dollars in papiergeld vielen er uit; het was het eerste salaris der afgeloopen week.

Verdwaasd, verwonderd, liep zij naar de kassier.

« Is dit wel juist? » vroeg zij.

De man bezag haar nieuwsgierig.

« Is het niet in orde, mejuffer? »

« Moet... moet ik... toekomende week terug komen? » stamelde zij.

« Dit hoop ik » glimlachte hij. « Of denkt gij dat wij uw geld door een bode naar uw huis zullen laten brengen? »

Norma liep al schreiende naar haar woning.

« Oh, Peg » weende zij, « denkt gij, dat dit juist is? »

« Zeker, lieveling » antwoorddie haar moeder. « Het is natuurlijk maar een begin, ge moogt niet zoo ongeduldig zijn. »

Indien wij moeten gelooven aan al wat wij lezen dan vinden wij in de cinemawereld, personen, die bij het slapen gaan, nog onbekend waren, maar toen zij ontwaakten plots een beroemde naam gekregen hadden.

Tot dit soort behoorde Norma Talmadge niet.

In het begin had zij maar een mager succes. Te dien tijde was de cinema nog in haar kindsheid en die plotselinge sensationneele beroemdheden kwamen nog niet voor.

Norma Talmadge is zeer lief tegenover beginnelingen, welke hard willen werken, want zij zelf heeft ook hard gewerkt.

Lange filmen bestonden niet; alleen banden in twee deelen spanden de kroon.

Nu dan, na verscheidene weken nutteloos in het studio doorgebracht te hebben, kreeg zij eindelijk een kleine rol te vertolken.

Het was een glorierijke dag voor haar, een dag van eindeloos geluk.

Maar, wanneer zij voor het apparaat kwam, verloor zij al haar zelfbeheersching. Do bestuurder was geduldig met haar, doch zij dacht een woedend gelaat te zien; het tooneel werd wel tienmaal opnieuw herhaald.

Norma was wanhopig; het was een miserabel meisje welke dien a*vond het studio verliet.

Wanneer zij te huis kwam zegde zij niets, maar haar moeder zag spoedig dat er iets gebeurd was.

« Wat is er, Norma? » vroeg zij vriendelijk.

Het meisje opende de mond, maar geen woord kwam er uit. Plotseling viel zij in moeders schoot en begon te weenen.

« Oh, moeder » kreunde zij. « Men heeft mij een rol gegeven en ik ben mislukt! »

« Mislukt! » riep Mevrouw Talmadge. « Mijn kind, mislukt! Onzin! Gij meent dat omdat men u niet toegejuicht heeft. Zij zijn jaloersch op u! »

Norma lachtte zenuwachtig.

« Neen, neen!... Zij waren vriéndelijk. Ieder was vriendelijk... Maar ik kan niet voor de cinema spelen! »

« Zeker wel, kind! Ik heb u zien spelen, gij kunt het! »

« Och, dat was niets! » weendo Norma. « In het studio is* het zoo geheel anders. Ik was daar niets... niets!... Daar heb ik zoo lang op gewacht, en nu ben ik mislukt!... »

« Hebben ze u dit gezegd? »

« Dat was niet noodig. Mr Wilmore’s gezicht was duidelijk genoeg. Hij verwachtte precies een begrafenis, juist wanneer ik zoo goed mijn best deed!... Oh, Peg, ik deed zoo mijn best!... »

« Zeker deed ge dit, mijn kind, en dit is dan ook de rede waardoor ge er zult komen. Het is u ingeboren, ge zult slagen. Een dochter van mij moet gelukken! »

Moeder Talmadge’s vurige aanmoediging deed bij Norma de hoop weer opleven en den volgende dag ging zij opnieuw naar het studio, met de gedachte opnieuw te strijden.

Het ging reeds een weinig beter, maar de voruit-gang was traag.

« Een lief kind, maar absoluut geen talent. »

Zij hoorde deze opmerking door een der oude artisten en het maakte haar opnieuw wanhopig.

Op het einde der weck kwam een bediende haar zeggen dat zij op het bureel moest komen. Haar hart klopte geweldig. Het moest er van komen. Zij zou afgedankt worden. Zij hoorde reeds de woorden: « Het spijt mij u te moeten melden, mejuffer Talmadge, dat wij uwe diensten niet langer van noode hebben. »

(Wordt voortgezet.)

ANVEftS

FABRIKANTEN EN WINKELIERS

PJaaïst uwe aankondigingen in

Gineroa- en Tooneelcaereld

Officieel Orgaan van het Nationaal Verbond der Vlaamsche Tooneelmaatscliappijen van België

Het best en meestgelezen Familiewcekblad

De beste Kinema’s geven steeds de

schoonste films

H ACKIN

Karthuizersstraat, 9Â. — BRUSSEL

„Harlekijnen in Zijde en Goud”

met Raque! Meller en

LIEFDE en BEDROG

met Norma Tal madge

Drukk.«Neptune», Steenhouwersvest, 28, Antw.