Fragment uit: Wat is sexy? (Hans Maes)

Onschuldige verschillen?

Hoe kun je sexy gevonden worden, wanneer je lichaam niet meteen beantwoordt aan het stereotype van een sexy lijf? Het antwoord zal sterk verschillen of je man of vrouw bent. Bij een man zegt men vaak dat bepaalde persoonlijkheidstrekken – zoals assertiviteit, zelfverzekerdheid, gezag, durf en ambitie – bijdragen tot zijn sexappeal. Diezelfde eigenschappen blijken veel minder doorslaggevend bij vrouwen. Het gedrag dat een man overtuigend, ambitieus en zelfverzekerd doet lijken, wordt bij een vrouw vaak als opdringerig, zelfzuchtig en bazig ervaren. Het wekt weerstand op in plaats van haar meer aantrekkelijk te maken.

Veel mannen vinden het nog steeds aantrekkelijk wanneer een vrouw zich toont als teder, gevoelig, lief, attent en gedienstig. De vrouw die met bewonderende blik naar hem opkijkt, die hem met lieve zorgen omringt, die met een verlegen lachje reageert wanneer hij haar een compliment geeft: het zijn oude ideaalbeelden die vandaag nog altijd zeggingskracht bezitten.

Terug naar de man. Naast bepaalde persoonlijkheidstrekken kunnen ook rijkdom, roem en macht bijdragen tot zijn sexappeal. Zo zijn er genoeg voorbeelden van zakenmannen of tv-persoonlijkheden die niet meteen de juiste looks hebben, maar die toch een knappe jonge vriendin aan de haak weten te slaan. Het omgekeerde zie je veel minder vaak. In interviews benadrukken vrouwelijke CEO’s juist vaak dat hun machtspositie en beroep eventuele amoureuze plannen in de weg staan. Macht en geld erotiseren, wordt wel eens gezegd. Dat lijkt dan toch vooral te werken voor de man.

Atletisch vermogen, fysieke kracht en behendigheid kunnen een man ook sexy maken, maar bij vrouwen lijkt dat minder van tel. Meer nog, vrouwen die op onhandige wijze rennen of een bal gooien – ‘zoals een meisje’, heet dat dan – worden vaak als schattig (en dus aantrekkelijk) ervaren. Omgekeerd getuigde de atlete Jessica Ennis, die goud won op de Olympische Spelen van Londen, hoe ze als jonge topsporter overwoog om te stoppen met sport. Niet zonder reden vreesde ze dat haar spieren en sixpack niet in de smaak zouden vallen bij jongens van haar leeftijd. Mannelijke topsporters worstelen zelden of nooit met een dergelijke dilemma.

De kleren of de schoenen die een vrouw sexappeal moeten geven, zijn vaak van dien aard – denk maar aan hoge hakken of een strakke rok – dat ze soepele bewegingen in de weg staan en elke atletische uitstraling wegnemen.

Een ander opvallend verschil op vestimentair vlak is de mate waarin mannen en vrouwen zich (letterlijk) bloot moeten geven om als sexy ervaren te worden. Neem bijvoorbeeld een huwelijksfeest of de rode loper bij een of andere filmpremière. Mannen verschijnen strak in het pak, hun lichaam van kop tot kin bedekt. De jurken van vrouwen laten doorgaans de benen, schouders en/of armen onbedekt. Ook in professionele kledij zie je dat onderscheid tussen mannen en vrouwen. Het was vroeger meer uitgesproken. Maar ook nu laat de kledij van stewardessen, verpleegsters, diensters en secretaressen meer van het lichaam onbedekt dan het geval is bij hun mannelijke tegenhangers.

Deze verschillen tussen mannen en vrouwen zijn allesbehalve onschuldig. Je kunt ze terugbrengen tot de traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen. De man hoorde de broodwinner te zijn, en iemand die zijn gezin beschermde, terwijl de vrouw de zorgtaken op zich nam, en zich in alle opzichten beschikbaar moest opstellen.

De frappante divergentie in wat een man of een vrouw begeerlijk maakt, is klaarblijkelijk een overblijfsel van een wereld waarin mannen bijna alle functies van macht en gezag bezetten. Ten koste van vrouwen. Het was een wereld waarin mannen actief deelnamen aan het publieke leven, terwijl vrouwen aan het huis gebonden waren.

Meer lezen? Bestel nu