van Catherine H. Maréchal (openingstukj Een Levensbaan iwee Karavanen naar 1 lesten Klucht-parodie op de...bitterheid. De doorgrondende oogen zijn die van een waarnemer van een kunstenaar. De holte in de wang en boven het oog. doet een denkende en werkzame geest vermoe-cen. De kin getuigt van...jongen? » De waardige factotuur antwoordde, door een beweging te maken, als wilde hij naar een wapen grijpen. Ónmogelijk een woord te zeggen, boog hij het hoofd, hetgeen voor hem een duren eed beteekende. Een laatste kus en: « Ik ben aan u, mijnheer de Gouverneur», zegde Ralph . . .

op de film •DE KARAVAAN NAAR 'T WESTEN,, 3 Een klein stil straatje tooneelspel vertolk door ” De Kerels...EEN LEVENSBAAN groot drama Semaine prochaine le film sensationnel...Een Levensbaan Deze roman werd beleefd in ’t jaar 1848, wanneer onverschrokkéne . . .

openingstuk) Lwee Karavanen naar ’t Westen 1 Een Levensbaan Klucht-parodie op de film KARAVAAN NAAR ’T WESTEN...Een klein stil straatje tooneelspel vertolk door ” De Kerels,, EEN LEVENSBflHN groot drama Semaine prochai film sensationnel...verneemt John dat de Colonel afwezig is. Op een bal, door de officieren ingericht, wordt hij verliefd op des . . .

25 SEPTEMBRE î PROGRAMMA van 21 tot 25 SEPTEMBER Een Levensbaan C’est un roman vécu des journées émouvantes de 1848...op de film ’DE KARAVAAN NAAR 'T WESTEN,, 3 Een klein stil straatje tooneelspel vertolk door ” De Kerels...EEN LEVENSBAAN groot drama Semaine prochaine le film sensationnel . . .

kwijt!.... ach ja, alles wordt verdrongen, door een beeldig kopje, niets zie ik, dan een onschuldig lachend mondje, ifi den reinen blik van een paar lieve meisjesoogen, toe-behoorende aan het orgeldraaistertje...zouden daar veel beter moeten op letten. Over een tiental weken zat ik, op een Zondagavond, in een kinemazaal, men draaide er den film af: «Het treurspel van Alaska...hoe ik mij opknap. Zoudt ge niet denken, Suzan dat een dezer gardenias mijn uitzicht een weinig veranderen zal? » Suzan’s antwoord was dat zij uit een vaas een bloem nam. « Er zou een blaadje moeten achter steken, mijnbeer. Wacht een oogenblik. » Zij trok uit haar weelderige zwarte lokken een lange haar en bond daarmede bloem en blad te zamen. « Meer dan . . .

Eindelijk was de kans me gegund — niet in een proef of extra-rol, maar in een zwaren eersten rol op te treden, in een stuk, dat Mr. King noemde een der voornaamste filmen van het jaar. Verbeeld u mijne wanhopige...zal ik wat anders vertolken. Misschien! Indien ik een geschiedenis vindt over een zwak meisje dat een misstap begaan heeft, dit zou ik waarschijnlijk verkiezen...ook niet vergeten; hij lijdt geweldig zijn Tijdens een feest voert Francine een dans uit. Dienzelfden avond komt een wel gekende impressario haar een schitterend voorstel doen..., maar Roland, welke op het spoor . . .

van een tooneelschikking, een visietkaartje, een brief, laten u misschien toe van het te ontwijken, maar Niettegenstaande...we een tziekelijke, «afgeleefde vrouw, gesteund door een eenige dochter tegen de grove handelwijze van een dronken vader. Dan hebben we nog de moeder der begoede * klas...een prachtig huis waarvoor wij stilhielden en alles duidde aan dat die professor een weelderig man was. De deur werd geopend door een persoon van onzekeren ouderdom, gekleed in een donker pak en met lederen « getten » waardoor ik begreep dat . . .