Stel dat een inbreker bij jou thuis alleen de lijsten van de kunstwerken zou wegnemen, en niet de werken zelf. Wat zou er veranderen? Met dat gedachte-experiment opent de Franse filosoof Jacques Derrida het essay Parergon.

‘Parergon’ betekent bijzaak in het Grieks. Zoals bijvoorbeeld de lijst van het schilderij, of het kader van een opgehangen foto. Ze behoren niet tot het kunstwerk. En toch zijn ze van groot belang voor hoe het werk bekeken wordt.

De belangwekkende tekst van Derrida uit 1974 geeft een centrale rol aan de ‘bijzaak’ van het kader. Met filosofische acrobatie maneuvreert hij tussen de grote klassiekers van de kunstfilosofie: Plato, Kant, Hegel en Heidegger. Hij gaat op een speelse manier met hun erfenis om. Woorden worden omgedraaid. Passages die op het eerste gezicht bijzaak lijken, maakt hij tot hoofdrolspelers van zijn betoog.

Dit boek presenteert Derrida’s belangrijkste tekst over beeldende kunst voor de eerste keer in Nederlandse vertaling. Het boek is vormgegeven door de spraakmakende ontwerpster Ines Cox. Vertaler Ben Overlaet schreef een nawoord dat de tekst van de nodige filosofische en historische context voorziet.