Wat gebeurt er allemaal in relaties?

We raken gefrustreerd wanneer een vriend niet terugbelt. We missen een geliefde die ver weg is. We komen elkaar tegen op straat. We vrijen. We voelen ons eenzaam. Soms terwijl we vrijen.

We voelen ons diep met iemand verbonden. We verwachten veel. We doen ons best om niet te veel te verwachten. Soms lukt dat, en dan kunnen we elkaar echt ontmoeten.

Dit boek gaat over de spanningen die in elke relatie aanwezig zijn. In romantische relaties, maar ook in andere. Je verhoudt je tot de anderen en tot jezelf. Maar je verhoudt je ook tot de verhouding zelf.

Dat is een nieuw idee in de cognitiewetenschappen. Daar gaat het veel vaker over kennen, dan over liefhebben. Maar wat als kennen en liefhebben eigenlijk heel dicht bij elkaar zouden liggen?

In dit boek breekt cognitiefilosoof Hanne De Jaegher een lans om kennen en liefhebben samen te bestuderen. Want allebei zijn het geëngageerde relaties vol spanningen. Zo schrijft de auteur een wonderlijk nieuw hoofdstuk in de filosofie van de liefde.

Hanne De Jaegher is cognitiefilosoof. Ze deed onderzoek aan de universiteiten van Sussex en Heidelberg. Vandaag is ze Ramón y Cajal Research Fellow aan de Universiteit van het Baskenland (San Sebastian).

RECENSIES

“Ik wil dit boekje graag aanraden aan systeemtherapeuten omdat het lezen ervan ons bewust maakt van ons relationele zijn. We verhouden ons op elk moment tot iemand of iets, en deze verhouding doet iets met ons en wij doen iets met de verhouding.

Ik heb het gelezen met meerdere brillen op. Als systeemtherapeut inspireert het me in mijn denken over en werken met paren. Ik lees het ook als partner, moeder, collega, zelfs als gebruiker van het openbaar vervoer. Het denkwerk van de auteur nodigt me hiertoe uit. Ik stak het op zak, nam het overal mee naartoe, bijvoorbeeld op de tram en trein, thuis, tijdens pauzes op het werk. Ik las erin, legde het neer en keek dan rond. Ik volgde de leidraad van de auteur: hoe neem ik deel aan de interactie, welke interactie verschijnt op dit moment tussen mezelf en de anderen, met wie, en wat doen die mensen?

De Jaegher verzet zich tegen een visie op leren of cognitie die ervan uitgaat dat we een soort cognitieve omweg nemen via onszelf in het omgaan met anderen: ik stel me in mijn hoofd voor hoe de ander denkt en voelt, wat diens perspectief is. Pas daarna reageer ik. […] Het enactief leren daarentegen gaat rechtstreeks, zonder de omweg van onze mentale voorstelling van de binnenkant van de ander.”